Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Βλέποντας Μουντιάλ στο «σαλόνι» του Twitter

Κάποτε η πρόσκληση για αγώνες Μουντιάλ αφορούσε το πολύ 5 με 6 άτομα. Αν δεν ήταν παρέα, ήταν μια οικογένεια που καλούσε φίλους. Τώρα η μάζωξη γίνεται στο Twitter. Η παρέα μεγάλωσε, «καρέκλες» υπάρχουν για όλους και τα αστεία μοιράζονται με ευφυΐα και ταχύτητα. Και ο κάθε κατεργάρης …στον «πάγκο» του.


-«Φίλιππε, να σου πω…τι έχει ξεστομίσει σήμερα ο άνθρωπος; Δεν έχω σταματήσει να γελάω. Είπε για τους Βραζιλιάνους ότι 'εκνευρίζονται οι πρωταθλητές κόσμου' (!), οι βουβουζέλες, λέει, είναι «σούπερ» ενοχλητικές και δεν μας αποκαλύπτει το σκορ του άλλου αγώνα αν και 'υπάρχουν άνθρωποι που ενημερώνονται για την εξέλιξη'. Δηλαδή αυτός γιατί δεν μας λέει…;».
-«Είναι απίστευτο, νομίζω ότι έχει ξεφύγει τελείως. Την πρώτη ατάκα την άκουσες; 'O τελευταίος επίλογος'…».
-«Μπαίνω Twitter να δω τι γίνεται. Θα τον έχουν περιλάβει για τα καλά».
Μουντιάλ χωρίς παρέα δε νοείται. Συγγενείς, φίλοι, συν-οπαδοί, «αντίπαλοι», ακόμα και αδιάφοροι/ες για την «στρογγυλή θεά», ήταν και θα είναι πάντα το ετερόκλητο κοινό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όλοι έχουν κάτι να πουν. Κάποτε στο σαλόνι, τελευταία στο Ιντερνετ. Στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής αν και το θέαμα δεν ήταν το αναμενόμενο -ιδίως στην πρώτη φάση- η online «παρέα» δείχνει να μην περνάει κι άσχημα.
Ουκ ολίγες φορές οι σπορτκάστερ ανέλαβαν «πρωταγωνιστικό» ρόλο με τις περιγραφές τους να αναπαράγονται ταχύτατα και με τέτοιο χιούμορ που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι κωμικοί. Από το «παιχνίδι» δεν γλιτώνουν βέβαια ούτε οι ποδοσφαιριστές αλλά ούτε και οι επίσημοι «άρχοντες». Εκτός και αν «παίζουν καλή μπάλα» ή σφυρίζουν δίκαια.

Στο Τwitter τα σχετικά groups γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες ενώ τα links αναλαμβάνουν να «μοιράσουν» προσκλήσεις και να «κόψουν» εισιτήρια. «Έχω ξεκινήσει να κάνω live σχόλια online από το προηγούμενο Μουντιάλ, πριν ακόμη ξεκινήσει το Twitter», θυμάται ο Freddos, «ψυχή» της παρέας στο group #wc10gr και από τους «παλιούς» στο χώρο. «Τα live που έκανα παλαιότερα ήταν παρουσία φίλων. Κάθε φορά που γινόταν μια φάση ήμουν σε ετοιμότητα ενώ την ίδια στιγμή ο ένας βελτίωνε την ατάκα του άλλου. Τα σχόλια μου ήταν από τότε σύντομα, αυθόρμητα ενώ προσπαθώ ακόμη και τώρα να αποφεύγω τα αυτονόητα».
Αρκετές φορές αναρτήσεις (posts) που μιλούν για τα αυτονόητα μοιάζουν με «παράσιτα» σε ένα stream σχολίων, όπως αυτό του Twitter. Για να εντυπωσιάσεις χρειάζεται προσπάθεια, το σχόλιο πρέπει να είναι ευφυές και να ξεχωρίζει ακόμη και από τις πρώτες εισαγωγικές λέξεις.
«Προσπαθούμε να ανανεώνουμε συχνά τη σελίδα μας και το twitter account. Δεν δεσμευόμαστε ούτε χρειάζεται να γράφουμε politically correct», μας λέει ο Δημήτρης Π., «κατά Ίντερνετ» elaith του sombrero.gr . Ένας από τους πέντε διαχειριστές του sombrero, ο Δημήτρης δείχνει ικανοποιημένος από το χόμπι του και σχολιάζει ψύχραιμα τα …σχόλια.
«Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τους εκφωνητές. Πρόκειται για τους ίδιους εδώ και χρόνια. Πάντως από τις αντιδράσεις του κόσμου φαίνεται ότι οι περιγραφές διακωμωδούνται αν και ορισμένες φορές γινόμαστε λίγο υπερβολικοί. Δε λέω όμως, δικαιολογημένα…».
«Οι speakers είναι μέρος της εμπειρίας», παραδέχεται ο Freddos και καταλήγει: «Και στο εξωτερικό βέβαια ασχολούνται αρκετά με το τι λένε, δεν είναι μόνο ελληνικό το φαινόμενο. Ενδεχομένως μάλιστα να είναι και μεγαλύτερο».
Πως όμως ανταποκρίνεται το online «σαλόνι» όταν οι συγκινήσεις έρχονται από εκεί που «οφείλουν» να έρχονται, δηλαδή από τον αγωνιστικό χώρο; Αν πρόκειται για γκολ του Κλόζε εναντίον της Αργεντινής ο Freddos θα πει «He Klosed Them Their Home». Αν πάλι πρόκειται για την προπονητική, για πολλούς, απάθεια του Μαραντόνα, ο krisbat θα παρατηρήσει: «Οπότε η κάμερα πάει στον Μαραντόνα πάντα τον δείχνει με σταυρωμένα χέρια απλά να παρακολουθεί. Σαν να είναι ο επιστάτης του γηπέδου».
Όσο για το ματς-θρίλερ της Ουρουγουάης με την Γκάνα, τα tweets ανέβαιναν «κατά ριπάς»: «Μεγάλη κίνηση σήμερα στα εφημερεύοντα με καρδιακούς...» (rocean). «Σωστός ο Suarez!! Βασικά έκανε ότι έπρεπε το αλάνι και έσωσε την ομάδα. Τώρα η στατιστική λέει ότι θα περάσουν στα πέναλτι» (pronova33). «Απίστευτο...! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα ούτε στο σινεμά! Ούτε στα κόμικς ποδοσφαίρου!» (ΚarlHeinzRibery).
Και ενώ ο ανδρικός πληθυσμός μοιράζεται την αδρεναλίνη του, τα γυναικεία σχόλια έρχονται εντελώς φυσιολογικά να συμπληρώσουν το «παζλ» και να «κλέψουν» την παράσταση. «Αυτός ο πικέ αν ήταν Έλληνας θα λεγόταν κουβερτάκης;», αναρωτιέται σε κάποιο σημείο του αγώνα Ισπανία-Παραγουάη η (miss_cinnamon). Για να επανέλθει λίγο αργότερα και να ρωτήσει -με το δίκιο της εδώ που τα λέμε- τους «ειδικούς»: «H σφυρίχτρα του διαιτητή έχει μικρόφωνο για να ακούγεται μέσα στις βουβουζέλες;».
«Πλέον έχεις περισσότερο κόσμο να μοιραστείς τα όσα γίνονται σ' έναν αγώνα, ακόμη και με πολλές γυναίκες», λέει με ικανοποίηση ο Freddos. «Είναι σαν να βλέπουμε όλοι μαζί τον αγώνα», προσθέτει και ο elaith του sombrero.gr. «Κάπως έτσι είναι», θα συμφωνήσουμε. To «σαλόνι» του Twitter στο Μουντιάλ είναι ενδιαφέρον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου