Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΓENIKH AΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! Για να μην ζήσουμε σαν δούλοι!

Από το indymedia

Τα δύο τελευταία χρόνια, από το 2010 που υπογράφηκε το πρώτο μνημόνιο, συνηθίσαμε στην βίαιη αναδιάρθρωση του πλούτου που επέφερε την επίσης βίαιη αναδιάρθρωση των κοινωνικών τάξεων. Συνηθίσαμε τις περικοπές μισθών και συντάξεων... συνηθίσαμε στις μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες... συνηθίσαμε την καταστολή που επιχειρεί να επιβάλλει την υποβάθμιση της ζωής μας σε όλους τους τομείς, υγεία, παιδεία, εργασία... την καταστολή που επιχειρεί να καταπνίξει κάθε μορφής αντίσταση και αγώνα... συνηθίσαμε σαν κοινωνία να υπομένουμε με ανησυχητική απάθεια τη σκλαβιά μας... Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη, μετά από πολλούς μήνες αδράνειας και αφού εγκαταλείψαμε την "τύχη μας" σε...
εκλογικές διαδικασίες, έρχεται ένα κάλεσμα για Γενική απεργία. Όμως, μια μέρα απεργία δεν είναι αρκετή για να γκρεμίσει τον κόσμο της εκμετάλλευσης. Είναι ένα πυροτέχνημα που θα λειτουργήσει σαν βαλβίδα εκτόνωσης και αποσυμπίεσης. Είναι περισσότερο επιτακτικό από ποτέ να απεγκλωβιστεί το εργατικό κίνημα από τον ξεπουλημένο και υποταγμένο στα συμφέροντα της εξουσίας συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να δημιουργήσει τις δικές του ανεξάρτητες δομές ώστε να πάρει επιτέλους την κατάσταση στα χέρια του. Είναι χρέος μας λοιπόν να είμαστε στους δρόμους, με στόχο να παραλύσουμε το οικονομικό-πολιτικό τους σύστημα. Με την ελπίδα να αποτελέσει την έναρξη καθημερινών, μαζικών ταξικών αγώνων από δω και πέρα. Με την παράλληλη προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε άπειρες μικρές και μεγάλες εστίες αντίστασης στις γειτονιές, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, μέσα από μικρές ή μεγάλες ομαδοποιήσεις, μέσα από κοινωνικά κέντρα, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιών και με όπλο μας την Γενική Απεργία Διαρκείας, να καταργήσουμε στην πράξη τον καπιταλισμό και να εφαρμόσουμε μια άλλη, συμβατή με τις ανάγκες μας οικονομία και κοινωνία. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας μας δείχνει το δρόμο! Για να μην επιτρέψουμε την μετάβαση από την υποβάθμιση της ζωής μας στην απόλυτη εξαθλίωσή της! Για να προκαλέσουμε συνεχείς μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις, που θα μας οδηγήσουν στην Επανάσταση!

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Κάτι «γίνεται» στο χώρο των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ; Η τοποθέτηση του Νίκου Φωτόπουλου.

Από το Ξεκίνημα – Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας παρακολουθούν με αγωνία, απόγνωση, θυμό, με ανάμικτα δηλαδή συναισθήματα, την επίθεση της κυβέρνησης και της Τρόικας και ασκούν δριμύτατη κριτική στις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Το κάλεσμα της 24ωρης γενικής απεργίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για τις 26 Σεπτέμβρη δεν προκαλεί κανένα ενθουσιασμό στα εργατικά στρώματα. Αντίθετα ενισχύει, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, τον κυνισμό απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι εργαζόμενοι νοιώθουν ότι δεν έχει κανένα νόημα μια ακόμα 24ωρη γενική απεργία μετά από τόσες πολλές γενικές και άλλες απεργιακές κινητοποιήσεις κι ότι απλά θα χάσουν ακόμα ένα μεροκάματο, τη στιγμή που δεν έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους! Όπως έχουμε γράψει, όμως, ξανά και ξανά σαν "Ξ", αυτή η στάση των εργαζομένων είναι εντελώς φυσιολογική! Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δεν βλέπουν καμία προοπτική από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες! Και μ' αυτή την έννοια είναι εντελώς απαράδεκτες και σκανδαλώδεις οι τοποθετήσεις διάφορων συνδικαλιστών ότι «φταίνε οι εργαζόμενοι» που «δεν καταλαβαίνουν», «δεν συμμετέχουν», κοκ. (Την ίδια στάση, δυστυχώς, κρατά και η ηγεσία του ΚΚΕ που θεωρεί ότι για όλα φταίει η χαμηλή ταξική και επαναστατική διάθεση και συνείδηση των εργαζομένων.) Αν αντί για 24ωρες τουφεκιές στον αέρα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καλούσαν απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, συνδυασμένες με καταλήψεις, κοκ, αν καλούσαν σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες ή 5ήμερες απεργίες διαρκείας, αν οι ΔΕΚΟ ακόμα και μόνες τους προχωρούσαν σε κάτι τέτοιο, τότε θα είχαμε τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, και μάλιστα με τρόπο αποφασιστικό – θα είχαμε ένα γενικό ξεσηκωμό στην ελληνική κοινωνία. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές οι εργαζόμενοι(1) δεν έχουν διάθεση να χάσουν ένα μεροκάματο για να συμμετέχουν σε μια 24ωρη τουφεκιά στον αέρα, αλλά θα είναι διατεθειμένοι να χάσουν πολλά μεροκάματα, ακόμα κι ενός ολόκληρου μήνα, αν είναι να μπορέσουν να...
ανατρέψουν τις πολιτικές που εφαρμόζονται, κι αυτούς βέβαια που τις εφαρμόζουν. Γιατί μόνο να κερδίσουν έχουν από κάτι τέτοιο. Στο γενικό κλίμα της απαξίωσης των συνδικαλιστών η τελευταία τοποθέτηση του Νίκου Φωτόπουλου, προέδρου της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ στη συνάντηση στελεχών της ΓΣΕΕ, την Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Ο Νίκος Φωτόπουλος είπε ανάμεσα σε άλλα: «... [οι κυβερνώντες] τρέμουν τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας. Τρέμουν το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους. Τρέμουν τα εκατομμύρια των συνταξιούχων. Τους πέντε δέκα ή και πενήντα χιλιάδες αγωνιστές μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας, των απόμαχων της δουλειάς, των ανέργων και της νέας γενιάς... ΟΧΙ. »...Για να πετύχει μια απεργία πέρα από το ότι πρέπει να δείξεις στον κόσμο ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Χρειάζεται να πάρει το ξεκάθαρο μήνυμα ότι τον αγώνα τον πιστεύεις και τον δίνεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΕΓΚΑΙΡΑ. «Προς τούτο, εδώ και τώρα... »…Συντονισμός του αγώνα όλων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο και προετοιμασία της απεργίας με κύμα - μπαράζ καταλήψεων, σε Υπουργεία, Δημόσια κτίρια και Οργανισμούς. Στην κυριολεξία να τους κάνουμε να μην προλαβαίνουν να μετρούν τις καταλήψεις, να νεκρώσουν τα πάντα. » Επιπροσθέτως, πριν την πραγματοποίηση της απεργίας να συγκληθεί Δ.Σ. της ΓΣΕΕ και να αποφασισθούν ως συνέχεια της 24ωρης μετά από 3-4 μέρες επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες με καθημερινή συγκέντρωση των απεργών στο Σύνταγμα»(2). Πρόκειται για μια πρόταση, τη μόνη πρόταση, η οποία ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της στιγμής: συντονισμένες επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες συνδυασμένες με καταλήψεις. Το «Ξ» έχει καταθέσει αρκετές φορές παρόμοιες προτάσεις στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών. Παρόμοιες προτάσεις έχουν επίσης κατατεθεί από αρκετούς συνδικαλιστές της βάσης, οι οποίοι όμως δεν έχουν την εμβέλεια και τη δύναμη που αντιπροσωπεύει ο Νίκος Φωτόπουλος, όντας επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες εργατικές ενώσεις της χώρας μας και με μεγάλες μαχητικές παραδόσεις. Η πρόταση αυτή είναι κάτι που αξίζει να αγκαλιαστεί από άλλους συνδικαλιστές, όσους είναι διατεθειμένοι να παλέψουν για ένα τέτοιο απεργιακό σχέδιο και να το δουν να γίνεται πραγματικότητα την επόμενη περίοδο. Μόνο που θα ήταν σοβαρό λάθος να περιμένει κανείς ότι η ηγεσία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα προχωρήσει σε ένα τέτοιο σχέδιο δράσης! Δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα! Γιατί, ακριβώς επειδή καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο κίνημα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν θα το κάνουν! Γιατί δεν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση – τόσο απλά! Γι' αυτό για κάθε μαχητικό συνδικαλιστή, όπως είναι ο Ν. Φωτόπουλος, υπάρχει κατά τη γνώμη μας μόνο ένας δρόμος για να μπορέσουν να συμβάλουν στη δυνατότητα του κινήματός μας να φέρει σε πέρας τις μεγάλες ανατροπές που απαιτούνται. Κι αυτός είναι να πάρουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία για συντονισμό των μεγάλων ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ, χωρίς να περιμένουν τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να το κάνουν – να το επιβάλουν δηλαδή από τα κάτω! Αυτό σημαίνει επαφή και συντονισμός των πιο μαχητικών χώρων από την προηγούμενη περίοδο, όπως των εργαζομένων στη ΔΕΗ, των εργαζομένων στους ΟΤΑ, των Εκπαιδευτικών, των Μεταφορών (αστικές συγκοινωνίες, τραίνα, λιμάνια, κλπ) κοκ. Και να δηλώσουν τολμηρά και ξεκάθαρα ότι στόχος τους είναι η συνολική ανατροπή των πολιτικών που ασκούνται, κι αυτών που τις εφαρμόζουν. Αν γίνει αυτό, το εργατικό κίνημα και η κοινωνία θα ανταποκριθούν με τόση θέρμη που οι (σήμερα) ωρυόμενοι εκπρόσωποι του κατεστημένου δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν!

Συλλογή υπογραφών ενάντια στη δράση της ΧΑ

80 χρόνια μετά την άνοδο του Χίτλερ, η Ελλάδα παρασυρεται στην δίνη του ναζισμού – πρώτη φορά ένα νεο-ναζιστικό κόμμα κερδίζει 18 έδρες στην Βουλή, μετανάστες καταδιώκονται και μαχαιρώνονται στον δρόμο, αριστεροί και ομοφυλόφιλοι ξυλοκοπούνται από τάγματα εφόδου με την συνενοχή της αστυνομίας και την ανοχή της κυβέρνησης. Ο Μιχαλολιάκος καυχιέται ανοιχτά: «Αν χρειαστεί λερώνουμε τα χέρια μας, αν χρειαστεί δεν είμαστε δημοκράτες. Για την πατρίδα. Γιατί πάνω από όλα είναι η πατρίδα και ούτε οι θεσμοί ούτε τίποτε άλλο». Αυτές οι δράσεις πολλαπλασιάζονται κάθε μέρα και γι’ αυτό χρειαζόμαστε την βοήθεια όλων για να πείσουμε τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Ευρώπης να αναλάβουν δράση.
Ζητάμε δικαστική έρευνα για την δράση της Χρυσής Αυγής. Οι πράξεις της είναι ρατσιστικές, αντι-δημοκρατικές και παράνομες και ο λόγος της σπέρνει το μίσος. Ο αρχηγός της έχει καταδικαστεί και φυλακιστεί για ακροδεξιά τρομοκρατία την δεκαετία του 1970, ο βουλευτής και εκπρόσωπος τύπου του κόμματος επιτέθηκε σε βουλευτές αριστερών κομμάτων σε ζωντανή εκπομπή στην τηλεόραση εκκρεμούν και δεν συνελήφθη ποτέ ενώ εκκρεμεί σε βάρος του δίκη για οπλοχρησία. Υποψήφιοι και μέλη της Χρυσής Αυγής κατηγορούνται για σοβαρά κακουργήματα όπως φόνος και πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης.
Η φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής εξακολουθεί και κλιμακώνεται με την ανοχή της Ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε μέρα έρχονται στο φως καταγγελίες και αναφορές στα ΜΜΕ για εγκλήματα μίσους εναντίον μεταναστών που ποτέ δεν ερευνώνται. Ο εκφοβισμός και το μίσος είναι καθημερινότητα για μας. Πρέπει επιτέλους οι πράξεις τους να ερευνηθούν.

Ως ευαισθητοποιημένοι πολίτες του κόσμου, σας ζητάμε να ξεκινήσετε δικαστική έρευνα για τις δραστηριότητες της ΧΑ. Την επαύριο της φασιστικής επίθεσης εναντίον μεταναστών μικροπωλητών, το κατεπείγον του αιτήματός μας είναι εμφανές. Πρέπει να δράσουμε τώρα πριν υπάρξουν κι άλλα θύματα και η Ελλάδα πέσει στα χέρια του νεοναζισμού

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Στις 23/9 επιστρέφουν οι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

Ο καριόλης ο Εφιάλτης ο Χρυσαυγίτης!

Η φαντασία του Βαξεβάνη

Του Θανάση Καρτερού

Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι γνωστός σε κάθε ξύπνιο, δημοσιογράφο ή μη, για την παραγωγικότητα της φαντασίας του. Κορυφαίο δείγμα της υπήρξε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που πρώτος αυτός, κατασκεύασε. Και πρόσφατα δείγματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας από το περιοδικό του, είναι δήθεν κόλπα του Σάλα με την Πειραιώς, πλαστοί δρόμοι του χρήματος που συνδέουν τη δημοσιογραφία με τα όπλα, σενάρια για τη σχέση ανάμεσα στις προμήθειες της πυροσβεστικής και τις φωτιές, κάτι γελεκάκια του Τριανταφυλλόπουλου, κάποια αντιπροεδρία της Τρέμη, κάτι φάρμακα της Φαρμάκη και πολλά άλλα. Ο εν λόγω δημοσιογράφος ασχολείται εν γένει με κάθε είδους κατασκευές της φαντασίας του. Δεν διστάζει μάλιστα να εμπλέκει σ’ αυτές επώνυμους τραπεζίτες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, ακόμα και –άκουσον, άκουσον- ...
δημοσιογράφους. Να επιχειρεί να εκθέσει σημαντικές κοινωνικές ομάδες με βαρύνοντα ρόλο στην οικονομία και στην πολιτική. Να στρέφει τη φαντασία του ακόμα και κατά της κυβέρνησης Σαμαρά, παρά το γεγονός ότι σύμπας σχεδόν ο κόσμος των ΜΜΕ στηρίζει το δύσκολο έργο της. Ακόμα και κατά της Χρυσής Αυγής, της οποία το ρόλο αναγνωρίζει μέχρι και ο σύλλογος των μικροπωλητών, όπως έγινε γνωστό μετά τη Ραφήνα. Τούτων δοθέντων απορεί κανείς: Γιατί κανένας από όσους έχει θίξει η φαντασία του δεν τον διέψευσε και δεν τον διαψεύδει; Γιατί κανείς δεν τον έσυρε στα δικαστήρια και δεν αποκάλυψε το όργιο της φαντασίας του; Και εν τέλει πώς είναι δυνατό επώνυμοι που έχουν την εντιμότητα κορώνα στο κεφάλι τους, να τον αφήνουν να μπλέκει το όνομά τους σε σκάνδαλα ακατονόμαστα και σε κομπίνες ονομαστές; Και να επιχειρεί να κατεδαφίσει –αυτό πού το βάζεις;- όχι μόνο πρόσωπα και συμπεριφορές, αλλά και το ίδιο το σύστημα χάρη στο οποίο εν πάση περιπτώσει υπάρχουμε και τρώμε ψωμάκι; Με όλα αυτά, είναι εύλογη η σιωπή των εγκύρων –ΜΜΕ, κομμάτων, κυβέρνησης, ΕΣΗΕΑ- για τη φονική ενέδρα που του είχαν στήσει στο σπίτι του. Με τη φαντασία του Βαξεβάνη θα ασχολούνται; Μόνο ο άκυρος ΣΥΡΙΖΑ και ο επίσης άκυρος Μεντρέκας του ΚΚΕ συγκινήθηκαν, αλλά η συγκίνησή τους δε φαίνεται να συγκίνησε πολλούς. Η σιωπή μας προς απάντηση του Βαξεβάνη, γενικώς. Και να τον φάνε στο κάτω-κάτω αύριο μεθαύριο, η φαντασία του θα φταίει…

Greenwave Festival στη Θεσσαλονίκη

Το GreenWave Festival, μια εναλλακτική «πράσινη» γιορτή, πραγματοποιείται για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη, Πέμπτη 13 έως Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, στο Δημοτικό Πάρκο (χώρος πρώην αναψυκτηρίων) απέναντι από τη ΧΑΝΘ. Σκοπός της διοργάνωσης είναι η συνάντηση, η γνωριμία, η ανταλλαγή απόψεων, η δημιουργία προοπτικών συνεργασίας, αλλά και η διασκέδαση, όλων των ενδιαφερομένων να προσεγγίσουν με εναλλακτικούς τρόπους τα προβλήματα της κοινωνίας με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική αλληλεγγύη. Η είσοδος είναι ελεύθερη...
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΠΕΜΠΤΗ 13/9 Μarakaibo Μουσική Ομάδα Γεωπονικής Σχολής ΑΠΘ Μαύρος Σκύλος-"Punta Mane", Σωτηρία-Θοδωρής Προύσαλης Κανελιές ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/9 Χάρης Καλαϊτσίδης Ούτε σπόντα Γιάννης Μήτσης - Eυγένιος Δερμιτάσογλου EKMEK Bailtsa ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9 Μπάντα δρόμου του Κρουστόφωνου Rusty Cadillac Deep in the top Ιn talk Over power Κazoo Esordio NANOI ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ: ΠΕΜΠΤΗ 13/9 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 100 χρόνια πριν, 100 χρόνια μετά. Σκοτεινές πτυχές, χαμένες ευκαιρίες και θετικές προβολές για το μέλλον (κοινωνικές, περιβαλλοντικές, συλλογικές, αλληλέγγυες). ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/9 Πρωτοβουλίες αντίστασης στις εξορύξεις χρυσού στα Βαλκάνια. ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9 Οικονομική κρίση, συλλογικά αγαθά (νερό, ενέργεια, σκουπίδια) και οικονομία της κοινωνίας των πολιτών. ΚΥΡΙΑΚΗ 16/9 Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στα παιδιά 11.00-14.00 ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/9 7:30 – 8:00 Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία « Μαυροπετρίτης, το γεράκι του Αιγαίου» ( video25΄) 8:00 – 8:30 Φιλοζωικό Σωματείο Θεσσαλονίκης «Ο Άργος» «Σκυλομαντέρ» Ντοκυμαντέρ για τους αδέσποτους σκύλους. Ακολουθεί συζήτηση με συντονιστή την Έφη Δόδουρα (video15’) 8:30 – 8:40 Φιλοζωικό Σωματείο Θεσσαλονίκης «Ο Άργος» Puppy Mills – Pets Shops (video 8’) 8:45 – 9:10 Φορέας Διαχειρίσεις Δ. Αξιού και Λουδία Ενημερωτική παρουσίαση (Power Point 15’) 9:10 – 9:40 H oροθετικότητα μπορεί και Ποδηλατεί! Παρουσίαση της Ποδηλατοδρομίας Οροθετικών από Αθήνα - Θεσσαλονίκη, μέσα από τον φακό του Γιώργου Στρυφτάρη. Ακολουθεί συζήτηση με εισηγητή τον Ιωσήφ Μπορμπουδάκη. ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9 7:30 – 8:00 Φιλοζωικό Σωματείο Θεσσαλονίκης «Ο Άργος» Γούνες, η βαρβαρότητα που κρύβεται πίσω από τη «παραγωγή» γούνας. 8:00 – 8:20 Φορέας Διαχειρίσεις Κορώνειας Βόλβης-Ενημέρωση δράσης του Φ. Δ. Κορώνειας Βόλβης (Power Point) 8:30 – 9:30 Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης-Ιστορική ανασκόπηση για τα 30 χρόνια δράσης της οργάνωσης. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/9 Εργαστήρια Α : 7:30 – 8:15 Ηλίας Λαλάγκας ( www.isleofeco.gr ) Εργαστήρι κομποστοποίησης με γεωσκώληκες. 8:20 – 9:30 A.I.E.S.E.C. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙAΣ Ζωντανή Βιβλιοθήκη και συζήτηση με θέμα «Ο εθελοντισμός σήμερα» Εργαστήρια Β : 7:30 – 9:00 Νίκη Χατζηγεωργίου Stand Up Comedian. Εργαστήρι δημιουργικής γραφής Stand Up Comedy με βάση την οικολογική κουλτούρα των Ελλήνων. ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9 Εργαστήρια Α : 7:30 – 8:15 Ηλίας Λαλάγκας ( www.isleofeco.gr ) Εργαστήρι κομποστοποίση με bokashi. 8:25 – 9:30 Κέντρο Πληροφόρησης «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» Βιωματικό εργαστήρι με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εργαστήρια Β : 7:30 – 9:30 ΑΡΣΙΣ και PRAKSIS “Mobile School”- Κινητό Σχολείο Εκπαιδευτικό παιχνίδι για παιδιά. Τι είναι το Κινητό Σχολείο; ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9< ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/9 Δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά Α : 7:30 – 9:00 Θ.Ει.Κ.Κ. Πούπουλο. Εργαστήρι εκπαιδευτικού δράματος για παιδιά, με θέμα την αλληλεγγύη και την συνύπαρξη. Δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά Β : 7:30 – 9:00 Pape Moe ( Ιωάννα Κυριακού ) Εικαστικό εργαστήρι για παιδιά με υλικά ανακυκλώσιμα. ΣΑΒΒΑΤΟ 15/9 Δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά Α : 7:30 – 9:00 Sourliboom ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ Δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά Β : 7:30 – 9:00 Pape Moe ( Ιωάννα Κυριακού ) Εικαστικό εργαστήρι για παιδιά με υλικά ανακυκλώσιμα. ΚΥΡΙΑΚΗ 16/9 Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στα παιδιά 11.00-14.00

«Υπάρχω γιατί υπάρχουμε»...."UBUNTU''

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ' ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν...
χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ' έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό, αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν "UBUNTU" που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!» Η λέξη "UBUNTU"στην γλώσσα τους σημαίνει: «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε». Έγινε λοιπόν το αντίστοιχο παίγνιο και σε ένα Γυμνάσιο χώρας-μέλους της Ευρωζώνης με την διαφορά ότι το καλάθι δίπλα στο δένδρο περιείχε ένα γυαλιστερό iPod, ένα iPad και ένα iPhone, πάλι με την εξήγηση ότι ο πρώτος τα παίρνει όλα. Όταν λοιπόν δόθηκε το σινιάλο για να τρέξουν, έπεσαν αγκωνιές, τρικλοποδιές, μπουνιές και τελικά το πιο μεγαλόσωμο παιδάκι έφτασε πρώτο και πήρε και τα τρία gadgets. Ύστερα, μερικά παιδάκια κάθισαν γύρω από τον μεγαλόσωμο συμμαθητή τους και τον παρακολουθούσαν να χειρίζεται τα ηλεκτρονικά καλούδια με θαυμασμό, κάποια άλλα είχαν περικυκλώσει τον ανθρωπολόγο και διαμαρτύρονταν για τους άδικους κανόνες του παιγνίου απειλώντας τον ότι θα τον καταγγείλουν στον Διευθυντή του Σχολείου και στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, ενώ κάποια άλλα δέχθηκαν μοιρολατρικά την τύχη τους, ψελλίζοντας ότι το όλο παίγνιο ήταν στημένο από ξένα κέντρα εξουσίας. Όταν ο ανθρωπολόγος συνήλθε και επέβαλε την δέουσα τάξη, πλησίασε το παιδάκι που νίκησε και το ρώτησε γιατί κράτησε και τα τρία gadgets αντί να σκεφτεί να κρατήσει το ένα και να μοιράσει τα υπόλοιπα σε δυο φίλους του. Εκείνο, του απάντησε μονολεκτικά 'ZBOUTSAM', που σημαίνει 'Στην Πούτσα μου'. Η λέξη 'ZBUTSAM' στην γλώσσα της εν λόγω χώρας/φυλής σημαίνει 'υπάρχω για να ζω σε βάρος των υπολοίπων, συγγενών, συμμαθητών, ντόπιων ή ξένων και το βρίσκω απολύτως φυσικό'. Το σχολείο του πειράματος ήταν Γυμνάσιο/Λύκειο και η χώρα του σχολείου, η Ελλάδα, έχει ήδη επίσημα χρεοκοπήσει από τις 19.05.2010. Ανεπίσημα δε, πολλά χρόνια πριν.

Πόλεμος στο ρατσισμό!

kokini_orhistra_14___________2012_pu.jpg

ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 26/9

Επιτέλους! Μετά από τόσον καιρό και την ψυχολογική και σωματική εξαθλίωση του λαού να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ εφάρμοσε την απόφαση της συνομοσπονδίας από τον Αύγουστο που είχε λάβει για γενική απεργία, χωρίς να ορίσει τότε όμως ημερομηνία! Στην απεργία συμμετέχει και η ΑΔΕΔΥ. Φαίνεται πως ο ξεπουλημένος-γραφειοκρατικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα! Ας γίνει η πρώτη μετεκλογική απεργία η απαρχή της αυτοοργάνωσης του λαού μέσω των πρωτοβάθμιων σωματείων! Οι ξεπουλημένοι συνδικαλιστές και οι δωσίλογοι πολιτικοί ας πάρουν την απάντησή τους από τη συμμετοχή στην απεργία και στην πορεία! ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ! ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΩΡΑ! ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΓΙΑΣ (26/9) ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ, ΚΑΙ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Να επιτεθούμε στην επέλαση του καπιταλισμού

Από το indymedia

Όταν στο πρόσφατο παρελθόν κείμενα και αναλύσεις έκαναν αναφορά στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία, ίσως αυτό να έμοιαζε βαρύγδουπη έκφραση μιας μορφής ξύλινου λόγου. Δυστυχώς όμως, οι εκτιμήσεις αυτές όχι μόνο επιβεβαιώθηκαν, αλλά μοιάζουν και επιεικείς μπροστά στο μέγεθος του πολέμου που κήρυξε ο καπιταλισμός ενάντια στον άνθρωπο. Ενός πολέμου που τον αποκαλούν "μέτρα" και που σαν λαός, τον βιώνουμε πρώτοι και ίσως περισσότερο έντονα από άλλους, μιας και εδώ βρήκε την πρώτη της εφαρμογή η αναβάθμιση και μετεξέλιξη του καπιταλισμού στην Ευρώπη. Το πείραμα που εφαρμόστηκε στη χώρα μας, δεν είναι μόνο οι "συνέπειες" της αποκαλούμενης οικονομικής κρίσης [2], αλλά κυρίως ήταν η χρυσή ευκαιρία για το κεφάλαιο και την εξουσία να ξεμπερδέψει μια καλή με αυτά τα "ηλίθια εμπόδια" που έβρισκε στο δρόμο της ανακατανομής του πλούτου. Ποια είναι αυτά τα δικαιώματα, τα κεκτημένα, η κοινωνική πρόνοια (έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη στην περίπτωσή μας), που μπαίνουν μπροστά στις ορέξεις του κεφαλαίου όταν αυτό πρέπει να συσσωρευτεί στα χέρια των λίγων; Τι αστειότητες είναι αυτές που ορθώνονται μπροστά στην προσπάθεια να σωθούν οι... τράπεζες; Με φάστ τρακ, σαρωτικές διαδικασίες ισοπεδώνονται όλα. Εργασιακές σχέσεις και κεκτημένα, δημόσιοι χώροι, δημόσια αγαθά, υγεία, παιδεία, φυσικός πλούτος... όλα, θυσία στο βωμό του κέρδους που συσσωρεύεται στα χέρια των ελάχιστων... Αυτές οι πολιτικές κινήσεις που ορίζονται από τις οικονομικές ελίτ του πλανήτη μετέτρεψαν τη χώρα μας σε μια από τις αμέτρητες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Αυτός ήταν και ο τελικός σκοπός. Φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα, που θα δουλεύει μέρα νύχτα αποδίδοντας πλούτο στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Έτσι φτάσαμε σήμερα 100.000 άνθρωποι να κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες... εκατομμύρια ασφαλισμένοι να μην έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και νοσοκομειακή περίθαλψη [2]... εκατομμύρια μαθητές συσσωρευμένοι σε σχολεία-φυλακές να "παρακολουθούν" μαθήματα με τεράστιες ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής αλλά και καθηγητών... εκπαιδευτικοί που δεν διορίζονται ποτέ και που αν φτάσουν σε κάποιο σχολείο να πληρώνονται με μισθούς πείνας... φοιτητές να πληρώνουν για να πάρουν συγγράμματα αν η σχολή τους δεν κλείσει... Έτσι φτάσαμε στις αποκρατικοποιήσεις [ 2| 3 ] στην ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, στο ξεπούλημα κάθε σπιθαμής γης και αέρα και νερού είτε μέσω του παραμυθιού της πράσινης ανάπτυξης είτε ακόμα πιο χοντροκομμένα με την άμεση πώληση παραλιών, λιμανιών και νησιών σε ιδιώτες. Έτσι φτάσαμε στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας με ταυτόχρονες περικοπές έως και κατάργηση -ανα περιπτώσεις- του ταμείου ανεργίας, στούς άθλιους μισθούς για όσους ακόμα δουλεύουν, στις τεράστιες περικοπές συντάξεων, στα μόνιμα χαράτσια και την άνιση φορολογία, στις αλλαγές του ασφαλιστικού με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Σε όλα αυτά δηλαδή που εξαθλιώνουν το βιωτικό μας επίπεδο και οδηγούν στην απόγνωση μια ολόκληρη κοινωνία ενώ μεγαλώνουν οι οικονομικές ανισότητες. Ο πόλεμος μαίνεται και έχει νεκρούς... όλους/ες όσοι αυτοκτονούν είτε σαν πράξη διαμαρτυρίας είτε από απόγνωση, μη αντέχοντας το βάρος της σκλαβιάς που βιώνουμε. Και φυσικά μέσα σ΄ ένα τέτοιο τοπίο κοινωνικής εξαθλίωσης και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο ζόφος του ναζισμού που με τη μπόχα του, συνεπικουρεί το σύστημα ενώ παράλληλα λειτουργεί σαν το αντίπαλο δέος διευκολύνοντας την αναχαίτιση του μαζικού κινήματος. Είναι καιρός όμως να συντονιστούν όλες οι αντιστάσεις, να πάρουν κάθε δυνατή μορφή για να επιτεθούμε νικηφόρα στην επέλαση του καπιταλισμού. Για να μην ζήσουμε σαν δούλοι! Για να πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει! Για να φτιάξουμε τον δικό μας κόσμο ελευθερίας και ισότητας!

Δικαστική δικαίωση για τους απολυμένους εργαζόμενους στα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής

Δικαστική δικαίωση για τους απολυμένους εργαζόμενους στα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής είναι η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο κρίνοντας αντισυνταγματική την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 6/28.02.2012, διέταξε την επαναπρόσληψη των 5 απολυμένων εργαζομένων στα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής. Σε ανακοίνωσή της η Διοίκηση του...
Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης αναφέρει πως πρόκειται για μια ιστορική απόφαση η οποία επιβεβαιώνοντας την αντισυνταγματικότητα της παραπάνω Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου βάζει «φρένο» στις άδικες και αντεργατικές αποφάσεις της εργοδοσίας του ΚΤΕΛ Νομού Χαλκιδικής, η οποία τον περασμένο Απρίλιο και λίγο πριν από την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου, προχώρησε σε 6 αδικαιολόγητες απολύσεις προσωπικού, στηριζόμενη, και επικαλούμενη την ανωτέρω πράξη. Η Διοίκηση του ΕΚΘ τονίζει πως "θα βρίσκεται στο πλευρό τους μέχρι την τελική δικαίωση τους. Όσο για την ανωτέρω απόφαση, αποδεικνύει ότι ο νομικός πολιτισμός στη χώρα μας και το σύνταγμα εξακολουθούν να υπηρετούν τον εργαζόμενο πολίτη όταν η δικαιοσύνη παραμένει ανεξάρτητη".

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Το Παρακράτος της Οικονομικής Χούντας αποπειράθηκε να σκοτώσει το Βαξεβάνη;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος να πεις την αλήθεια όταν υπάρχουν πράγματα που σε μπερδεύουν ή που σε φοβίζουν. Να πεις τα γεγονότα. Στα γεγονότα συμπεριλαμβάνεται (δυστυχώς για κάποιους) και η βεβαιότητα που αποκτάς ξαφνικά, όταν απέναντί σου υπάρχει κάποιος που αντιλαμβάνεσαι πως είναι αυτός που είναι εκεί για να σε σκοτώσει. Στην δουλειά μου, λόγω της φύσης της κινδύνευσα αρκετές φορές. Δεν το δημοσιοποίησα ποτέ γιατί αυτό δεν αφορά τον κόσμο. Τον κόσμο τον αφορά η είδηση και όχι πώς την βγάζεις. Θεωρώ ανόητο κάποιος δημοσιογράφος να κάνει αυτορεπορτάζ με το πόσο κινδυνεύει. Είναι το ίδιο ανόητο με το να ακούς κάποιον εναερίτη της ΔΕΗ, την ώρα που περνάς κάτω από την κολώνα που είναι σκαρφαλωμένος να φωνάζει «κινδυνεύω, κινδυνεύω». Το λογικότερο είναι να τους πεις «κάνε καμιά άλλη δουλειά, ρε φίλε». Οι λόγοι που δημοσιοποιώ για πρώτη φορά τι μου συνέβη, είναι γιατί δεν αφορά μόνο εμένα και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από εμένα. Είναι η λειτουργία ενός παρακράτους που προσπαθεί να επιβληθεί ως νομοτελειακή λειτουργία της αγριότητας των ημερών. Μέχρι που να πιστέψουμε πως πρέπει να κρυφτούμε στα σπίτια μας, να μην ακούμε και κυρίως να μην μιλάμε ακόμη και όταν βλέπουμε. Όπως όλοι οι άνθρωποι, φοβάμαι. Μόνο οι βλάκες δεν φοβούνται. Και αυτό που φοβάμαι είναι πως αν την Κυριακή για καλή μου τύχη δεν έμενα από λάστιχο με τη μηχανή και δεν είχα ένα σκυλί που μ’ αγαπούσε πολύ, ίσως να μην ζούσα. Ας πάμε στα πραγματικά γεγονότα. Ζω σε ένα απομονωμένο σπίτι στην...
Άνοιξη με 3 σκυλιά. Το πρωί του Σαββάτου τα σκυλιά άρχισαν να γαβγίζουν έντονα. Βγήκα στη βεράντα του σπιτιού και είδα ένα ζευγάρι (άντρας και γυναίκα) να κοιτάει το σπίτι. Τους ρώτησα από μακριά αν θέλουν κάτι. Γύρισαν χωρίς να πουν κουβέντα και έφυγαν. Το μεσημέρι του Σαββάτου η μηχανή με την οποία μετακινούμαι έπαθε λάστιχο. Δεν ήξερα την ώρα που έβριζα γι αυτή μου την ατυχία, πόσο τυχερός ήμουν. Άφησα την μηχανή σε ένα βουλκανιζατέρ που είχε όμως κλείσει στη γειτονιά. Το βράδυ πήγα με την παρέα μου σε ένα ουζερί που συχνάζω στη Δροσιά. Λίγες ώρες αφού συνέβησαν όλα, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι με ενημέρωσαν πως το βράδυ εκείνο έξω από το ουζερί πέρασε αρκετές φορές μια μηχανή με αναβάτη κάποιον τύπο με μαύρο μπουφάν μηχανής, σκούρο κράνος και μεγάλο τσαντάκι στη μέση. Αυτοί που τον εντόπισαν ήταν μαγαζάτορες που φοβήθηκαν πως μπορεί αυτός ο τύπος να ήταν κάποιος ληστής. Την ώρα όμως που συνέβαινε αυτό, δεν το ήξερα. Στη μιάμιση περίπου το βράδυ, έφυγα από το ουζερί με κάποιον φίλο ο οποίος προθυμοποιήθηκε να με πάει σπίτι. Λίγο πριν στρίψουμε για το στενό που βγάζει στο σπίτι μου, διακρίναμε δύο αυτοκίνητα να είναι παράλληλα στο δρόμο, στραμμένα προς την κατεύθυνσή μας μπλοκάροντας το πέρασμα. Ζήτησα από το φίλο μου να συνεχίσει αντί να στρίψει. Στρίψαμε από το επόμενο στενό αλλά δεν σταματήσαμε στο σπίτι. Συνεχίσαμε ώστε να βρεθούμε πίσω από τα αυτοκίνητα και να δούμε ποιοι ήταν αυτοί. Τα αυτοκίνητα όμως είχαν φύγει. Πήγα λοιπόν στο σπίτι, αρκετά ανήσυχος για την ασυνήθιστη «κινητικότητα» στην περιοχή μου. Μπήκα στο σπίτι χωρίς να ανάψω φώτα και αφού πίστεψα ή μάλλον θέλησα να πιστέψω πως τίποτα δεν συμβαίνει, κοιμήθηκα. Στις 04:40 τα ξημερώματα ένα από τα σκυλιά, άρχισε να γαυγίζει με μανία, αλλά να παραμένει έξω από την πόρτα αντί να κινηθεί μέσα στον κήπο μου. Βγήκα πολύ προσεκτικά στον κήπο φροντίζοντας να κινούμαι στα πιο σκοτεινά σημεία του. Ήταν μια τεράστια ανοησία που όμως μπορεί και να με έσωσε. Φτάνοντας στη μέση του κήπου είδα αυτό που πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι μπορεί να συμβεί. Είναι αδύνατο όμως να το αντιμετωπίσεις όταν συμβαίνει. Ένας ψηλός άντρας ήταν στο πάνω μέρος του οικοπέδου. Εκτεθειμένος προς την μεριά του σπιτιού, αλλά καλά προστατευμένος από το βλέμμα αυτού που θα έμπαινε στο σπίτι. Ήταν καθισμένος στο παρτέρι, ακούνητος, στωικός σχεδόν, με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο της πόρτας. Επέστρεψα προσεκτικά στο εσωτερικό τους σπιτιού και κάλεσα το 100. Στις 04:51, είπα στην τηλεφωνήτρια της Άμεσης Δράσης τι συμβαίνει ποιός είμαι, ποιά είναι η διεύθυνση και διευκρίνισα πως είχα οπτική επαφή με τον εισβολέα, ο οποίος όμως δεν με είχε δει. Αμέσως μετά τηλεφώνησα στο γείτονά μου, του είπα τι συμβαίνει και του ζήτησα να είναι σε ετοιμότητα μέχρι να φτάσει η Αστυνομία. Λίγα λεπτά αργότερα, άκουσα θόρυβο έξω από την πόρτα, κλαδιά να σπάνε και το σκυλί να γαβγίζει μανιασμένα. Δεν ήξερα αν κάποιοι αποχωρούν ή κάνουν επίθεση εναντίον μου. Κατέβηκα στον κάτω όροφο για να μπορώ να φύγω αν χρειαστεί. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, δύο άτομα άρχισαν να τρέχουν μπροστά από το παράθυρο, κατευθυνόμενοι προς το κάτω μέρος του οικοπέδου. Σκαρφάλωσαν τα κάγκελα και έφυγαν από το σημείο ακριβώς που στεκόταν το ζευγάρι που παρακολουθούσε το σπίτι το προηγούμενο πρωί. Άνοιξα την πόρτα και δύο ακόμη άτομα πετάχτηκαν από τον κήπο ακολουθώντας τους προηγούμενους δύο. Άρχισα να φωνάζω και οι γείτονες βγήκαν στα μπαλκόνια. Βγήκα από το σπίτι και συναντήθηκα μαζί τους στον δρόμο. Μετά από μερικά λεπτά ήρθε το 100 και αμέσως μετά ένα συμβατικό αυτοκίνητο της Ασφάλειας. Οι άντρες της Ασφάλειας μου είπαν πως επί αρκετή ώρα έψαχναν το σπίτι γιατί το Κέντρο τους είχε δώσει τον αριθμό 4, ενώ εγώ μένω στο 8 και βέβαια ανέφερα το 8 ως αριθμό του σπιτιού μου. Τα υπόλοιπα είχαν αρκετή αγωνία αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Στις 7 πμ, όταν είχε ξημερώσει, βγήκα στον κήπο και άρχισα να φωτογραφίζω σπασμένα κλαδιά, πατήματα και να αναζητώ οποιοδήποτε στοιχείο. Έφτασα ως την είσοδο, όπου διέκρινα πως στο σημείο που στεκόταν ο εισβολέας που είχα δει, ένα μικρό παράθυρο του γείτονα ήταν ανοιχτό. Υπέθεσα πως όταν έφτασε η Αστυνομία μπήκε από εκεί στο διπλανό σπίτι γιατί δεν προλάβαινε να φύγει. Ξανακάλεσα την αστυνομία για να ερευνήσει το διπλανό σπίτι όπου μένει ένας άρρωστος ηλικιωμένος. Η αστυνομία έφτασε για δεύτερη φορά με μεγάλες δυνάμεις πια και ερεύνησε το σπίτι. Δεν βρήκε τίποτα. Τρία παράθυρα του σπιτιού ήταν ανοιχτά, αλλά όχι παραβιασμένα. Από τη σκόνη και τα σκουπίδια στις ράγες ανοίγματος φαινόταν ότι ήταν ανοιχτά επί μήνες. Έδωσα κατάθεση για όλα αυτά στην Ασφάλεια. Λίγο πριν τελειώσω, ο διοικητής μου είπε πως μάλλον πρόκειται για διάρρηξη γιατί βρήκαν και έναν σπασμένο αφαλό κλειδαριάς. Του απάντησα πως τα παράθυρα του γείτονα ήταν ανοιχτά και δεν χρειαζόταν καμιά διάρρηξη. Μεταξύ σοβαρού και αστείου του είπα επίσης πως αν κάποιοι ήθελαν να με σκοτώσουν, δεν χρειαζόταν να δείξουν ότι σκοτώνουν έναν δημοσιογράφο, αλλά κάποιον που βρέθηκε τη λάθος στιγμή σε λάθος σημείο. Έναν άτυχο δηλαδή σε κάποια διάρρηξη. Τις επόμενες ώρες μίλησα με αρκετούς ανθρώπους που χειρίζονται επιχειρησιακά θέματα ασφάλειας και τους οποίους γνωρίζω εξαιτίας της δουλειάς μου. Το σενάριο το οποίο θεωρούν ως δεδομένο είναι ένα: Το σπίτι ήταν υπό παρακολούθηση όπως και εγώ. Η ατυχία που είχα με την μηχανή, προφανώς μπέρδεψε τους δράστες, οι οποίοι περίμεναν να με δουν να φτάνω με τη μηχανή. Μπήκαν στην αυλή μου και το διπλανό οικόπεδο περιμένοντας να φτάσω. Ο εισβολέας πίσω από την εξώπορτα θα είχε τον πρώτο λόγο, ενώ θα με εγκλώβιζαν δύο από το διπλανό οικόπεδο και δύο από το κάτω μέρος του κήπου μου. Δεν ήξεραν πως ήμουν ήδη στο σπίτι και αιφνιδιάστηκαν. Πρέπει να πω πως αυτό το σενάριο το πιστεύω αν και είναι το τελευταίο που θέλω να ισχύει. Δεν κάνει κανένας διάρρηξη στο διπλανό σπίτι, στρατοπεδεύοντας στο δικό μου. Ούτε έχει ακροβολισμένο ένα στρατό. Ούτε τοποθετεί κάποιον πίσω από την πόρτα που θα έμπαινα. Απέναντι από το σπίτι του γείτονά μου υπάρχουν 3 μισοτελειωμένες οικοδομές, ιδανικές για να ελέγχουν την περιοχή και την όποια επιχείρηση «διάρρηξης». Όπως και ένα άδειο οικόπεδο γεμάτο με χόρτα. Προτίμησαν όμως το σπίτι μου με τρία άγρια σκυλιά. Πριν από 3 μέρες, ένας άνθρωπος που ζήτησε να με συναντήσει για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, φεύγοντας μου είπε «πρόσεχε γιατί μπορεί να σε φάνε και να σκηνοθετήσουν μια ληστεία ή μια διάρρηξη». Ξέρω πολύ καλά ότι αυτό συμβαίνει συχνά. «Άγνωστοι» ληστές μπορούν να πέσουν σε άτυχους μάρτυρες ή δημοσιογράφους. Επειδή έχουν συμβεί πολλά και το παρακράτος είναι εκτός από επικίνδυνο και μια γλίτσα που κολλάει παντού, στις 25 Μαΐου που είχε κάνει μία ακόμη προσπάθεια με την εμπροσθοφυλακή του, είχα γράψει ένα άρθρο για αυτό που μπορεί να συμβεί. Και δυστυχώς συνέβη, νομίζω. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://www.koutipandoras.gr/?p=20928 Η Αστυνομία μπορεί να ανακοινώσει ό,τι θέλει. Δεν με απασχολεί. Μια αστυνομία που στέλνει ένα στραπατσαρισμένο ασφαλίτικο σε λάθος αριθμό οδού, την ώρα που ξέρει ότι ένας δημοσιογράφος έχει δεχθεί εισβολή, δεν έχει αξιοπιστία σε τίποτα. Την δεύτερη φορά που κάλεσα το 100, μου είπαν να καλέσω το Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Στεφάνου. Και από εκεί μου ξαναείπαν να καλέσω το 100. Η δε, τηλεφωνήτρια όταν ξανακάλεσα αγανακτισμένος, με ρωτούσε διάφορα «κουφά» στοιχεία ταυτότητας (μέχρι και τί δουλειά κάνω) προκειμένου να δώσει εντολή για να ενεργήσουν. Όχι, αυτή την Αστυνομία δεν την θεωρώ αξιόπιστη, αν και θεωρώ πολλά από τα στελέχη της και τους αστυνομικούς της. Ακόμα και αν συλλάβουν «διαρρήκτες». Να προσθέσω ένα ακόμη στοιχείο. Πριν ανακοινώσω οτιδήποτε, φροντίζοντας απλώς να συλλέξω όσο πιο πολλά στοιχεία μπορούσα, ένα από τα γνωστά blog παρακρατικής δράσης έκανε ανάρτηση για να ακυρώσει εκ των προτέρων την όποια δική μου ανακοίνωση. Σύμφωνα με την ανάρτηση, γνωστός δημοσιογράφος – παρουσιαστής, προσπαθούσε να πείσει γνωστό επιχειρηματία για τον οποίο κάνει ειδικές αποστολές για τα συμφέροντά του, πως δέχθηκε επίθεση. Η επίθεση μάλιστα, έλεγε δεν είχε καμιά επιβεβαίωση από την αστυνομία. Ακόμη και αν μία στις χίλιες πίστευα πως δεν έκαναν καμιά επίθεση εναντίον μου, το «δημοσίευμα» με πείθει. Όταν το παρακράτος τρέχει να προκαταβάλει την κοινή γνώμη, το έχεις χτυπήσει αλύπητα και έχει αρχίσει να φοβάται. Ως επίλογο θέλω να σας γράψω ένα μήνυμα που μόλις ήρθε από τη φίλη μου τη Νικολέτα: «Τι να πω, ζούμε ένα Μεσαίωνα ενώ πιστεύουμε ότι έχουμε Δημοκρατία. Να προσέχεις και το ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος». Το ξέρω και γι’ αυτό θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω. Δεν θα ζητήσω ούτε φρουρές, ούτε όπλα. Συνεχίζω να πιστεύω πως χρειαζόμαστε απλώς αλήθειες. ΥΓ Προς παπαγαλάκια: Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν είσαστε πια οι πολύχρωμες πόρνες του συστήματος, αλλά αυτοί που το εκθέτουν. Το ψέμα σας είναι αυτό που απλώς αποδεικνύει την αλήθεια μου.

Με αφορμή την Αγορά της Κυψέλης

Από την avgi.gr

Εκεί στα μέσα του διακεκαυμένου Αυγούστου που πέρασε και μπροστά στο απειλητικό φθινόπωρο που προμηνύει και άλλα μέτρα διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας -τα τελευταία, ισχυρίζεται και πάλι ο πρωθυπουργός- ο δήμαρχος (ορισμένων) Αθηναίων κινητοποίησε τα ΜΑΤ για να βάλει λουκέτο στην Αγορά της Κυψέλης. Σύμφωνα με την εισήγησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων (27/8/2012): «[...]Ένα περιουσιακό στοιχείο του Δήμου Αθηναίων και του Αθηναίου πολίτη περνά στην ευθύνη της Αθήνας. Αποτέλεσε δέσμευσή μας ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου και το κάναμε πράξη: δεν πρόκειται να ανεχθούμε τη μετατροπή κανενός δημόσιου χώρου σε ιδιότυπο άβατο. Θα δώσουμε τον λόγο στους κατοίκους της Κυψέλης, για λογαριασμό και εξ ονόματος των οποίων έως σήμερα μιλούσαν άλλοι. Μετά από εξαντλητικό διάλογο μαζί τους, θα συναποφασίσουμε και θα προχωρήσουμε στην επαναλειτουργία της Δημοτικής Αγοράς, με όρους ελεύθερης πρόσβασης και νομιμότητας[...]». Όπως μας πληροφόρησε δε ο Σκάι (21/8/2012): «Στον έλεγχο του Δήμου Αθηναίου επανήλθε από το περασμένο Σάββατο η παλαιά δημοτική αγορά στην Κυψέλη, το ανενεργό κτήριο της οποίας τα τελευταία χρόνια διαχειριζόταν πρωτοβουλία κατοίκων». Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης σώθηκε από την κατεδάφιση και τη μετατροπή του χώρου σε πολυώροφο γκαράζ με ...
πρωτοβουλία κατοίκων, αφού είχε παραμείνει κλειστή για επτά χρόνια, ενώ με αγώνες της Ανοιχτής Πόλης κηρύχθηκε διατηρητέα. Από το 2006 λειτούργησε ως ελεύθερος, ανοιχτός, αυτοδιαχειριζόμενος δημόσιος χώρος (http://agorakypselis.gr). Στον χώρο της Αγοράς, που κτίστηκε το 1935, παράλληλα με τη μετατροπή του ρέματος Λεβίδη σε γραμμικό πάρκο (σημερινή Φωκίωνος Νέγρη), έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 600 πολιτιστικές εκδηλώσεις: θέατρο, προβολές ταινιών, μουσικά δρώμενα, συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής, συλλογικές κουζίνες, εκδηλώσεις δημόσιων σχολείων, χαριστικά παζάρια, γιορτές διαφόρων ομάδων κατοίκων από τις διαφορετικές εθνότητες που καταγράφονται στην περιοχή, δημόσιες συζητήσεις, ποιητικές βραδιές, παρουσιάσεις βιβλίων, αγορά βιοκαλλιεργητών... Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Αγοράς, λειτουργούσε καθημερινά από εθελοντές δασκάλους και δασκάλες ανοιχτό σχολείο για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε μετανάστριες και μετανάστες. Με τα λόγια μιας εθελόντριας δασκάλας-πληροφορήτριας σε έρευνά μας στην περιοχή και κατοίκου της Κυψέλης: «Με τα προβλήματά της, η Αγορά ήτανε κάτι πάρα πάρα πολύ σημαντικό. Έτσι γνωριστήκαμε άνθρωποι που μένουμε στην ίδια γειτονιά, και δε θα γνωριζόμασταν. Και που είχαμε πάρα πολλά κοινά πράγματα [...] Η Αγορά αλλάζει για μένα την αίσθηση της γειτονιάς, τη νιώθω πια πιο οικεία, πιο όμορφη [...] Το σχολείο, ε, το σχολείο είναι περισσότερο για να μαθαίνουμε εμείς παρά για να μαθαίνουν οι μετανάστες ελληνικά. Να μαθαίνουμε τους εαυτούς μας και την πόλη που ζούμε». Μέσα από όλες αυτές τις δραστηριότητες και πολλές άλλες που δεν μπορούν να συνοψιστούν σε ένα σύντομο κείμενο, η Αγορά της Κυψέλης συγκροτήθηκε σε έναν «δημόσιο χώρο» με όλες τις σημασιοδοτήσεις του όρου, υλικές και συμβολικές. Όμως, αυτός ο δημόσιος χώρος και αυτοί οι κάτοικοι δεν υπάρχουν για τον δήμαρχο (ορισμένων) Αθηναίων. Θα αναζητήσει κάποιους άλλους με τους οποίους θα πραγματοποιήσει «εξαντλητικό διάλογο» για τη λειτουργία της Αγοράς, μια λειτουργία την οποία βίαια κατάργησε. Ισχυριζόμενος ότι αποτελεί κατάληψη και όχι χώρο εντελώς ανοιχτό στους κατοίκους της γειτονιάς (κι όχι μόνο), δεν χρειάστηκε να ανοίξει διάλογο με αυτούς τους υπαρκτούς κατοίκους, χωρίς το ενδιαφέρον και τη δραστηριοποίηση των οποίων η Αγορά θα είχε πάψει προ πολλού να υπάρχει. Δεν είναι η πρώτη φορά που, μιλώντας για τους «κατοίκους της πόλης» ή/και εξ ονόματός τους, ο δήμαρχος μοιάζει να αφήνει εκτός ένα μεγάλο μέρος από τους κατοίκους του Δήμου Αθηναίων. Συχνά έχει αναφερθεί στην εγκατάλειψη του κέντρου από κατοίκους, αγνοώντας την εντατική κατοίκηση του δήμου από χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Στη λογική αυτή, όπου «κάτοικοι» είναι μόνο ορισμένοι κάτοικοι, δεν ανήκουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες από 215 εθνότητες που, μαζί με ένα ευρύ φάσμα ντόπιων φτωχών, πλήττονται σκληρά από τη σημερινή κρίση. Δεν ανήκουν ούτε όλες εκείνες και εκείνοι που εύκολα ταξινομούνται από τον κυρίαρχο λόγο στις κατηγορίες της παραβατικότητας, για να γίνουν στη συνέχεια έρμαιο αυθαιρεσιών και βίας (τοξικοεξαρτημένα άτομα, θύματα εμπορίας προσώπων, μικρέμποροι, κ.λπ.). Μέσα από μια πληθώρα από περισπούδαστες «αναλύσεις», έντυπες και τηλεοπτικές, κατασκευάζεται συστηματικά μια εικόνα κρίσης της πόλης, η οποία έχει μόνο ανεπιθύμητες εικόνες, ενώ πουθενά δεν αναφέρονται αιτίες. Η μείωση των εισοδημάτων, η απόσυρση του κράτους και του δήμου από τις κοινωνικές υπηρεσίες, η υποβάθμιση των υποδομών, η εγκατάλειψη του δημόσιου χώρου, η απαξίωση της πόλης και των γειτονιών της δεν αφορούν αυτές τις αναλύσεις: η κρίση είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο, όπου λέξεις όπως γκέτο, εγκληματικότητα, υποβάθμιση και μετανάστες συνωθούνται στην ίδια φράση για να διαμορφώσουν ανεπαισθήτως ένα πεδίο διασυνδέσεων και αλληλοσυσχετίσεων που νομιμοποιούν την αυξανόμενη βία και την ανεξέλεγκτη δράση της Χρυσής Αυγής. Όμως, στη δίνη της κρίσης που συνεχώς εντείνεται, πολλοί υπαρκτοί κάτοικοι της πόλης μας αναζητούν/με στρατηγικές επιβίωσης μέσα από έναν διαφορετικό πολιτισμό της καθημερινότητας. Με μικρά, δύσκολα αλλά επίμονα βήματα, αυτός ο διαφορετικός πολιτισμός παράγεται εδώ και έξι χρόνια στην Αγορά της Κυψέλης, από αόρατους για τον δήμαρχο κατοίκους της Αθήνας, σε πείσμα του βίαιου ανδρισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και της αυτοδικίας - φαινομένων που καμιά αρχή δεν κινητοποιείται για να ελέγξει, σε αντίθεση με την άμεση καταστολή κάθε δραστηριοποίησης και πρωτοβουλίας των (μη επιθυμητών; ενοχλητικών;) κατοίκων που διεκδικούν έμπρακτα δικαίωμα στην πόλη.

Μερικές σκέψεις για τη φασιστική ακροδεξιά εν καιρώ κρίσης

Του Ανδρέα Καρίτζη από την Αυγή

Η οικονομική κρίση οδηγεί εκτεταμένα τμήματα του πληθυσμού στο περιθώριο. Η στοιχειώδης κάλυψη των αναγκών δεν είναι πια δυνατή, ενώ δεν υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, γεγονός που θέτει σε επερώτηση βασικές πτυχές της στρατηγικής οργάνωσης της ζωής (ατομικός δρόμος κ.ο.κ.), ακυρώνει τα κυρίαρχα μοτίβα κατανόησης της πραγματικότητας και γεννάει πρώιμα άγχη αφανισμού. Η φασιστική ακροδεξιά δίνει τη δική της απάντηση στον θυμό και την οργή, στο υπαρξιακό άγχος, στην έλλειψη κατανόησης, στην αποσταθεροποίηση, καθώς και στην οργάνωση της ζωής σε καιρούς κρίσης. Η αιτία των προβλημάτων και των αδιεξόδων που βιώνουν οι πολίτες δεν οφείλονται, κατά την προσέγγισή της, σε εγγενείς αντιθέσεις εντός της κοινωνίας. Η κοινωνία συνιστά ένα αρμονικό σύνολο, το οποίο νοσεί εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων (μοτίβο κατανόησης). Η αιτία των δεινών είναι πάντα ο ξένος/διαφορετικός, η απαλλαγή από τον οποίο συνιστά τον προγραμματικό πολιτικό στόχο (υπαρξιακή αποκατάσταση). Διοχετεύει την οργή και τον θυμό σε αδύναμες, κατά τεκμήριο, κοινωνικές ομάδες (μετανάστες, Ρομά, ομοφυλόφιλοι ΑΜΕΑ κ.ο.κ.) και οργανώνει την καθημερινότητα στη βάση πρακτικών βίας εναντίον τους. Έτσι, νοηματοδοτεί την καθημερινότητα και τη ζωή των πολιτών κατά τρόπο που δεν συνιστά κίνδυνο για το σύστημα· το αντίθετο: αντί να μάχονται εναντίον του, μάχονται εναντίον άλλων που είναι και αυτοί θύματα και δυνητικοί σύμμαχοι, ενώ αποτελούν και μια κρίσιμη δύναμη κρούσης εναντίον της ενίσχυσης της Αριστεράς. Η ιδεολογία και η ρητορική της φασιστικής ακροδεξιάς δεν πέφτουν από τον ουρανό: συνιστούν τα ...
αντιθετικά/συμπληρωματικά σκοτεινά μέρη της κυρίαρχης ιδεολογίας, και γι’ αυτό η διάχυσή τους σε καιρούς κρίσης, οπότε βρίσκουν ρωγμές για να βγουν στην επιφάνεια, είναι αστραπιαία. Η μη αυτονομία του προσώπου μεταγγίζεται από την μαζική κουλτούρα στον μιλιταρισμό, ο στείρος ατομισμός μεταγγίζεται από τον καταναλωτικό γιαπισμό στον φόβο και στο αίσθημα απειλής από οτιδήποτε διαφορετικό, η ανωτερότητα των Ελλήνων μεταγγίζεται από μια αρχοντοχωριάτικη υπεροψία στην άσκηση ωμής βίας, ο φιλελεύθερος ανταγωνισμός για την επιδίωξη της ευτυχίας μεταστρέφεται σε πάλη μέχρι φυσικής εξόντωσης του άλλου για την επιβίωση κ.ο.κ. Η συνέχεια με την κυρίαρχη ιδεολογία εξηγεί την ποιοτική διαφορά με την αριστερή προσέγγιση, η οποία προϋποθέτει ρήξη με την κυρίαρχη ιδεολογία, κυρίως ως προς τη φύση της κοινωνίας (ταξική διαίρεση/αρμονικό σύνολο). Η φασιστική ιδεολογία επιχειρεί να διατηρήσει όρθια την κυρίαρχη ιδεολογία σε καιρούς κρίσης, όπου πια γίνεται φανερή η ταξική διαίρεση: το έθνος απειλείται με εξαφάνιση από ξένα στοιχεία. Ο «ξένος» απειλεί την κοινωνική αρμονία Σε κάθε κρίση, η φασιστική ακροδεξιά εστιάζεται στα αδιέξοδα και διαστρεβλώνει τις αιτιακές σχέσεις που τα παράγουν, επιχειρώντας έτσι να διατηρήσει τη φαντασίωση της αρμονικής κοινωνίας (που απειλείται μόνο εξωτερικά). Αυτή η διαλεκτική εσωτερικού/εξωτερικού δεν τελειώνει ποτέ: ακόμη και αν δεν υπάρχουν μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, ρομά, Εβραίοι κ.ο.κ., η φασιστική ρητορική θα διαιρέσει εκ νέου το κοινωνικό σώμα, ώστε κάποια άλλη ομάδα να είναι αυτή που απειλεί εξωτερικά το δήθεν αρμονικό σύνολο. Γι’ αυτό, η αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με τις ομάδες που μπαίνουν στη θέση του απειλητικού ξένου/διαφορετικού μπορεί να είναι πολύ σημαντική, δεν συνιστά όμως μέθοδο αντιμετώπισης της ακροδεξιάς: η άνοδος του ναζισμού τη δεκαετία του 1930 δεν οφείλεται στην μη έγκαιρη αντιμετώπιση του «προβλήματος» των Εβραίων… H απεύθυνση σε αρχαϊκά ένστικτα Η τρομακτική διεισδυτικότητά της οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η αιτία των δεινών είναι άτομα (και όχι κοινωνικές σχέσεις), και μάλιστα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους: διαφορετικό χρώμα, διαφορετική σεξουαλική επιλογή κλπ. Η ανταπόκριση που βρίσκει η επίκληση άσχετων διαφορών ως αιτιών των αδιεξόδων της κοινωνίας φανερώνει ότι η φασιστική ακροδεξιά δεν απευθύνεται στις λογικές, αναλυτικές ικανότητες, αλλά σε αρχαϊκά ένστικτα (φόβος για το διαφορετικό/άγνωστο) και απλοϊκά μανιχαϊκά μοτίβα (λευκός/μαύρος) που υπάρχουν βαθιά μέσα μας, τα οποία ανασύρονται και διογκώνονται σε περιόδους που οι άνθρωποι νιώθουν ότι απειλούνται θεμελιακά και παλινδρομούν σε πρώιμες ψυχικές καταστάσεις -- γι’ αυτό τέτοιες εξηγήσεις δεν ευδοκιμούν μαζικά σε νηφάλιους πληθυσμούς σε περιόδους ομαλότητας. Συνεπώς, η αντιμετώπιση της φασιστικής ρητορικής δεν μπορεί να γίνει μόνο με την απεύθυνση στη λογική, όταν έχουν ενεργοποιηθεί πιο πρώιμες φόρμες αντίληψης. Από την άλλη, το επιχείρημα ότι όσοι ψηφίζουν φασιστικά κόμματα δεν είναι φασίστες, αλλά πολίτες που στρέφονται εκεί επειδή η μετανάστευση και η εγκληματικότητα δημιουργούν πραγματικά προβλήματα, δεν πρέπει να αποτελέσει παράγοντα εφησυχασμού: η εκλογική ενίσχυση της φασιστικής ακροδεξιάς αποτελεί παράγοντα εκφασισμού της κοινωνίας, και όχι αποτέλεσμά της. Η αντιθετική/συμπληρωματική σχέση κυρίαρχης ιδεολογίας και φασισμού δημιουργεί νέα δεδομένα και στο πεδίο της κρατικής καταστολής. Η φασιστική βία, ευρισκόμενη σε σχέση αντίθεσης/συμπλήρωσης με την αστυνομική «θεσμική» βία, διαμορφώνει μια νέα γκρίζα περιοχή καταστολής, πολύ πιο τρομακτική απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό. Η φασιστική ακροδεξιά είναι σε θέση να αποκόψει κρίσιμες περιοχές και ηλικιακές κατηγορίες από την Αριστερά. Ο δομικός της ρόλος μέσα στην κρίση είναι η εκ νέου ένταξη των στρωμάτων που δεν μπορούν οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις να ενσωματώσουν, σε ένα σχέδιο που, όσο αποκρουστικό και αν είναι, δεν διαρρηγνύει, σε πρώτο τουλάχιστον χρόνο, τις βασικές συστημικές συντεταγμένες (σχέση αντίθεσης/συμπλήρωσης). Η φασιστική ακροδεξιά δραστηριοποιείται σε υποβαθμισμένες γειτονιές, σχολεία, γήπεδα και άλλα μέρη με υψηλή συγκέντρωση ανέργων, νέων και καταπιεσμένων. Στόχος της, η στρατολόγηση κρίσιμων πυρήνων, η διαμόρφωση ενός ικανού επιχειρησιακού σκέλους σε κάθε περιοχή και η επιβολή της σε αυτή μέσω του έμπρακτου βίαιου ελέγχου της. Μια δυναμική μειοψηφία, με την κάλυψη του κράτους και την άσκηση ωμής βίας, είναι σε θέση να ηγεμονεύσει σε μια περιοχή. Δεν την ενδιαφέρει η μαζικοποίησή της με κλασικούς όρους. Η φασιστική ιδεολογία δεν απαιτεί πλατιά λαϊκή και ενεργητική συμμετοχή, απαιτεί παθητική αποδοχή του στάτους κβο στην περιοχή και ευκαιριακή συμμετοχή στις μιλιταριστικές «επιχειρήσεις» της οργάνωσης, συμμετοχή που συρρικνώνεται στην εκτέλεση διαταγών. Αυτά τα χαρακτηριστικά (παθητική αποδοχή, υποταγή σε διαταγές κ.ο.κ.), αντί να αποτελούν στοιχεία που θα έπλητταν την οργάνωση, συνιστούν τα βασικά της πλεονεκτήματα: πολίτες χωρίς καμιά στρατηγική για το τι να κάνουν στη ζωή τους, έλκονται από τη μιλιταριστική κουλτούρα (δεν χρειάζεται να σκεφτείς, μόνο να στοιχηθείς) και τη φασιστική ρητορική («αποδιοπομπαίοι τράγοι» κ.ο.κ.). Η αντιμετώπιση της ανόδου της φασιστικής ακροδεξιάς απαιτεί πολυεπίπεδη παρέμβαση. Κατά κύριο λόγο, σχετίζεται με την ικανότητα της Αριστεράς να οργανώσει την καθημερινότητα του λαού και να παράσχει ένα πολιτικό πρόταγμα που δίνει ελπίδα και προοπτική. Με άλλα λόγια, η επιτυχία της Αριστεράς στην οργάνωση του λαού στη μάχη του εναντίον των καταπιεστών του συνιστά τον βασικό τρόπο ανάσχεσης της φασιστικής ακροδεξιάς. Όπως γνωρίζουμε από την Ιστορία, η άνοδος του φασισμού σχετίζεται με την αποτυχία της Αριστεράς. Η ανάπτυξη ζωντανών συλλογικοτήτων στις γειτονιές και τους εργασιακούς χώρους, που οργανώνουν την πάλη απέναντι στους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης, περιορίζουν de facto τον εκφασισμό. Αντίστοιχα, η ηγεμονία στην κεντρική πολιτική αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική σε συνδυασμό με την ανάδειξη ιδεολογικών στοιχείων (δημοκρατία έναντι αγοράς, κοινωνικοποιημένη παραγωγή έναντι ιδιωτικής επιχειρηματικότητας κ.ο.κ.) μπορούν να δώσουν αριστερό προσανατολισμό σε τμήματα του πληθυσμού που περιθωριοποιούνται, επαναπροσδιορίζονται και επιζητούν πιο θεμελιακές απαντήσεις σε υπαρξιακά ερωτήματα που τίθενται στο έδαφος της κρίσης. Μ’ αυτό τον τρόπο, περιορίζεται αντικειμενικά και ο ζωτικός χώρος για την ανάπτυξη της φασιστικής ακροδεξιάς. Η ισχύς της φασιστικής ακροδεξιάς δεν είναι ούτε τα επιχειρήματα ούτε η πρότασή της. Η ισχύς της παράγεται από την κίβδηλη εικόνα ότι «δεν είναι σαν τους άλλους», ότι είναι σε θέση να συγκρουστεί. Το κύριο πλεονέκτημά της είναι η αίσθηση που φιλοτεχνεί μεθοδικά ότι διέπεται από έναν αρχαϊκό «ανδρισμό» (βίαιο, απρόβλεπτο, πέρα από τα κανονικά όρια), ο οποίος, ασυνείδητα, ελκύει και σαγηνεύει τους αδύναμους. Μεταδίδει μια σιγουριά, μια ασφάλεια, παίρνει τη θέση του προστάτη για έναν πληθυσμό που έχει παλινδρομήσει σε πρώιμες μορφές ύπαρξης και αποζητά όχι σεβασμό και αυτονομία, αλλά έναν απόλυτο (ανεξέλεγκτο, παντοδύναμο, σκληρό) προστάτη. Πρέπει να της αφαιρέσουμε αυτή την αύρα. Βασικό όπλο εναντίον της είναι η ανάδειξη του βαθιά συστημικού της χαρακτήρα, η έμφαση στο ότι δεν είναι ριζοσπαστική, δεν έχει την τόλμη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και κρύβεται πίσω από το χρώμα των μεταναστών, φοβάται να τα βάλει με τους πραγματικά ισχυρούς, ότι υπηρετεί αντικειμενικά και δουλικά τους δυνατούς (οι λέξεις-κλειδιά είναι αυτές που κλονίζουν τον «ανδρισμό» της). Ένας τρόπος να γίνει αυτό είναι μέσω της γελοιοποίησής τους: Τι θα έκανε ένας φασίστας την εποχή του Λεωνίδα; Αντί να πάει στις Θερμοπύλες, θα κυνηγούσε είλωτες στους δρόμους της Σπάρτης… Να αναδείξουμε ότι η δράση της μπορεί να φαίνεται συγκρουσιακή, αλλά στην ουσία δεν θέλει να αλλάξει τίποτα από αυτά που διαλύουν την κοινωνία. Όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα, αλλά η ενίσχυσή της συνεχίζει και επιδεινώνει τη σημερινή κατάσταση, δεν την ανατρέπει. Μια πλατιά νεολαιίστικη κουλτούρα του αντιφασισμού Στις γειτονιές, τα σχολεία και τα γήπεδα πρέπει να αναπτυχθεί μια πλατιά αντιφασιστική κουλτούρα. Να βρούμε τους τρόπους ώστε να γίνει μόδα στους νέους ο αντιφασισμός. Κι αυτό απαιτεί επιδεξιότητα, πρέπει να συνδεθεί με το «τι είναι μαγκιά» στα σχολεία, στα γήπεδα, στις γειτονιές --παρεμβαίνοντας έμμεσα στο έδαφος των αρχαϊκών προτύπων στα οποία βασίζεται και ο φασισμός--, ώστε μαζικά η νεολαία να επιλέγει την αντιφασιστική στάση. Σε αυτό το έδαφος μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο που θα επιχειρήσει να εμπεδώσει την αντιφασιστική ηγεμονία σε εκείνες τις υποβαθμισμένες περιοχές που κατά τεκμήριο ευδοκιμεί ο εκφασισμός. Όμως, χωρίς τη μόδα του αντιφασισμού η κλασική αριστερή παρέμβαση δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τα παραδοσιακά πολιτικοκοινωνικά μέτωπα της Αριστεράς επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στις λογικές, νοητικές και ηθικές ποιότητες των ανθρώπων, όμως αυτές ακριβώς αναστέλλονται μέσα στην κρίση και δημιουργείται το έδαφος για τον εκφασισμό.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας 2012

politikh.jpg
kalitexnikh.jpg

Εκτός ελέγχου οι παρακολουθήσεις πολιτών από ΕΛ.ΑΣ. και Ε.Υ.Π.

Επίκαιρη ερώτηση της Σοφίας Σακοράφα

Η τελευταία έκθεση της ΑΔΑΕ, που συντάχθηκε με θέμα τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων, διαπιστώνει αύξηση των επίσημων παρακολουθήσεων της τάξης 70% σε σύγκριση με τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Επειδή στην έκθεση της ΑΔΑΕ διατυπώνονται επιφυλάξεις σε σχέση με τη συγκεκριμένη διαδικασία παρακολούθησης τηλεφώνων ενώ έχουν ανακαλυφθεί παρατυπίες και μαύρες τρύπες Επειδή αρκετοί πολίτες έχουν ήδη καταθέσει καταγγελίες στην ΑΔΑΕ Ερωτάται ο κ. Υπουργός 1. ...
Πώς σκοπεύετε να διαφυλάξετε τους πολίτες από την κατάχρηση των συστημάτων “νόμιμων συνακροάσεων” που λειτουργούν ανεξέλεγκτα; 2. Ποιες οι ενέργειες στις οποίες έχετε έως τώρα προβεί, μετά τις καταγγελίες πολιτών στην ΑΔΑΕ για παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών σχετικές με την προαναφερθείσα κατάχρηση; 3. Πώς σκοπεύετε να επιλύσετε τα “προβλήματα ασφαλείας” που εμφάνισαν εταιρείες επικοινωνιών, τα οποία κατήγγειλαν επίσης στην ΑΔΑΕ;

Συναυλία αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Guardian: «Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα, αλλά συμμορία κακοποιών»

Από το left.gr

«Στην πραγματικότητα η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, αφού δρα σαν συμμορία κακοποιών», γράφει ο δημοσιογράφος της Βρετανικής εφημερίδας Guardian στο πύρινο άρθρο του... «Αισθανόμαστε αηδία στο Κοινοβούλιο, δήλωσε ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος σε ομιλία του στους οπαδούς του στις 25 Αυγούστου, οι οποίοι κρατώντας πυρσούς, φώναζαν “αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή” - μια άμεση μετάφραση από το γερμανικό “Blut und Ehre” (αίμα και τιμή), το σύνθημα που χρησιμοποιούσε το ναζιστικό κόμμα στην Γερμανία», αναφέρει το δημοσίευμα της Guardian. Το άρθρο του κάνει λόγο για σαφείς επιρροές του κόμματος από ...
το νεοναζισμό, ενώ τονίζει ότι συνδέεται με τη βία κατά των μεταναστών και τις επιθέσεις στις αντιρατσιστικές πορείες στους ελληνικούς δρόμους. «Μήπως αυτό ακούγεται σαν ένα νόμιμο δημοκρατικό κόμμα;», διερωτάται ο δημοσιογράφος. «Αναπτύσσονται μέσα στο ίδιο το σύστημα που ισχυρίζονται ότι περιφρονούν. Ο κ. Μιχαλολιάκος υποστηρίζει πως αισθάνεται αηδία και άβολα μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Λοιπόν κ. Μιχαλολιάκο, τα αισθήματα είναι αμοιβαία», καταλήγει στο σημερινό άρθρο του...

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Να, ποια είναι, η Χρυσή Αυγή!

Καταργούν και την πενθήμερη εργασία!

Από το left.gr

Μείωση των αποζημιώσεων που καταβάλλονται λόγω απόλυσης ή και συνταξιοδότησης και κατάργηση του πενθημέρου ζητεί η τρόικα... Τα δύο παραπάνω θέματα θέτει, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Ημερησία", η τρόικα μέσω ενός e - mail που έφτασε την Παρασκευή στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασιας, ενόψει των συναντήσεων οι οποίες θα γίνουν τις επόμενες ημέρες με τα τεχνικά κλιμάκια και τους επικεφαλής της αντιπροσωπίας του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ε.Ε. για την οριστικοποίηση της έκθεσης αξιολόγησης και την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Η τρόικα βάζει στο στόχαστρο...
το κόστος της αντικατάστασης όσων αποχωρούν με άλλους εργαζομένους. Μάλιστα, φέρνει ως παράδειγμα το λιγότερο προστατευτικό καθεστώς που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτά τα δεδομένα, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση και ειδικότερα με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας αναμένεται να τεθούν: Ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση των υπαλλήλων, καθώς θεωρείται ιδιαίτερα μακρύ το διάστημα των 4, των 5 και των 6 μηνών που προβλέπει ο νόμος του 2010 για την καταβολή μειωμένης κατά 50% αποζημίωσης σε όσους απασχολούνται 10 - 15 χρόνια, 16 - 20 χρόνια και πάνω από 21 χρόνια, αντίστοιχα. Η υποχρέωση καταβολής ποσοστού της νόμιμης αποζημίωσης (τουλάχιστον 50% αν ο συνταξιοδοτούμενος θα λαμβάνει κύρια + επικουρική σύνταξη) σε όσους αποχωρούν για να συνταξιοδοτηθούν. Το διαφορετικό καθεστώς το οποίο εξακολουθεί να ισχύει σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης που δικαιούνται οι υπάλληλοι και οι εργατοτεχνίτες, παρά τις νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν στη διετία μειώνοντας έως και 50% το κόστος απόλυσης των υπαλλήλων που προειδοποιούνται. Η παροχή της δυνατότητας στις επιχειρήσεις να συμφωνούν με τους εργαζομένους διαφορετικά ωράρια εργασίας μέσα στην ημέρα και στην εβδομάδα (αντί της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε τετράμηνη ή και εννεάμηνη βάση που προβλέπει ο νόμος, αλλά δεν εφαρμόζεται λόγω της δυσκολίας προγραμματισμού και αυξομείωσης του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες μιας τόσο μεγάλης χρονικής περιόδου). Ο περιορισμός των διοικητικών υποχρεώσεων που έχουν σήμερα οι επιχειρήσεις στη διαχείριση του χρόνου και του προγράμματος εργασίας του προσωπικού τους (γνωστοποιήσεις στο ΣΕΠΕ, έγγραφες συμφωνίες, εγκρίσεις αδειών για υπερωρίες κ.ά.). Και το πενθημέρο στο τραπέζι Στη λογική της μεγαλύτερης ευελιξίας στον χρόνο εργασίας, ζητείται επιπλέον η κατάργηση του πενθημέρου με αύξηση των ημερών εργασίας στις 6, με ελάχιστο χρόνο ανάπαυσης τις 11 ώρες την ημέρα και κατάργηση των περιορισμών που υπάρχουν στην εναλλαγή μεταξύ της πρωινής και της απογευματινής βάρδιας.