Στις σχολές πολιτικών επιστημών, το λουκέτο στην ΕΡΤ θα διδάσκεται σε λίγα χρόνια ως κλασσικό παράδειγμα απόπειρας πολιτικής αυτοκτονίας. Μια κυβέρνηση που είχε καταφέρει να κατασκευάσει μια τεχνητή αισιοδοξία γύρω από το περιβόητο success story και να κερδίσει την ικανοποίηση των ξένων δανειστών για τον σχετικά αναίμακτο τρόπο με το οποίο εφάρμοζε τις οδηγίες τους, ανέτρεψε τα πάντα με μια λαθεμένη κίνηση.
Για την ίδια κυβέρνηση, το τοπίο μοιάζει τώρα όπως μετά από έναν καταστροφικό σεισμό: μαζικά κινήματα αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ στο εσωτερικό, πρωτοφανείς διεθνείς εκδηλώσεις συμπαράστασης που θυμίζουν αυτές που γίνονταν στο Παρίσι ή το Λονδίνο τα χρόνια της χούντας. Σκεπτικισμός στις εγχώριες οικονομικές ελίτ για την ικανότητα της κυβέρνησης να εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη, στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο για την ικανότητα του εκλεκτού πρωθυπουργού να εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δόσεων. Και το κυριότερο, ένα κόμμα λιγότερο να συμμετέχει και να υποστηρίζει σθεναρά την κυβέρνηση. Και τι κόμμα! Χωρίς το ειδικό βάρος της ΔΗΜΑΡ, η συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μοιάζει σαν
flash back στα χρόνια του αλησμόνητου δικομματισμού που κατέστρεψε την χώρα. Δεν έχει δηλαδή καμία πολιτική ή κοινωνική συναίνεση.
Αν υπάρχει ένα επεισόδιο από τις χθεσινές ραγδαίες εξελίξεις που να δείχνει τις αιτίες για το φιάσκο της επιχείρησης ΕΡΤ, αυτό είναι το κομμάτι των δηλώσεων Σαμαρά όπου επιτέθηκε στην ΔΗΜΑΡ. Δεν έχει εδώ σημασία που ο Φ. Κουβέλης άλλαξε θέση από το βράδυ της Τετάρτης μέχρι το βράδυ της Πέμπτης: όταν δεν είσαι συνδικαλιστής φοιτητής στην Νομική αλλά πρωθυπουργός που θέλεις να κάνεις συμμαχίες για να κυβερνήσεις, δεν βγάζεις στη φόρα τι έλεγε ο κυβερνητικός σου εταίρος την μια μέρα ή την άλλη. Λες τη θέση σου, κάνεις δύο υπαινιγμούς και τελείωσε.
Ενώ κανονικά το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε να κάνει ανοίγματα για την επανασυγκόλληση της κυβέρνησης, η ακροδεξιά ομάδα γύρω από τον Σαμαρά βρήκε την ευκαιρία να τελειώνει με την ΔΗΜΑΡ που και μόνο με το όνομα της τής προκαλεί αλλεργία. Αφού λίγο πολύ απέδωσε στον Κουβέλη όλη την κρίση, την οποία το ίδιο το Μαξίμου είχε δημιουργήσει, το σχετικό κομμάτι από την ομιλία κατέληγε με την ιστορική ατάκα: «Ελπίζουμε στη στήριξη και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αν κι έχει ένα δίκιο ο κ. Βενιζέλος όταν λέει ότι κάποιοι σηκώνουν το σύνολο της ευθύνης και κάποιοι εμφανίζονται μόνο κατά περίσταση»!
Τίποτα δεν έχει μάθει η ακροδεξιά από τα γκουλάγκ, και ας φωνάζει για αυτά. Το βασικό χαρακτηριστικό του σταλινισμού είναι ότι διαστρέβλωνε την έννοια των συμμαχιών, του φίλου και του εχθρού. Στην πολιτική όποιος δεν είναι εναντίον σου, είναι - ή μπορεί να έρθει - μαζί σου. Στον σταλινισμό και σε κάθε μορφή απολυταρχικής σκέψης, όποιος δεν είναι μαζί σου, είναι εναντίον σου. Αυτό το μείγμα ακροδεξιάς καθυστέρησης, αυταρχισμού και αχαλίνωτης αλαζονείας, οδήγησε στην δεκαήμερη κρίση που πέταξε 2500 ανθρώπους οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι στο δρόμο, πόλωσε και δίχασε την χώρα, παράλυσε την οικονομία της και αμαύρωσε ξανά την εικόνα της στο εξωτερικό.
Ας όψεται το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του με τους σκελετούς που έχουν στην ντουλάπα, που τελικώς έδωσαν στον κ. Σαμαρά την ευκαιρία να σώσει τα προσχήματα, με ένα σχήμα επαναπρόσληψης 2000 από τους απολυμένους συν τα μουσικά σύνολα (απ΄ ότι φαίνεται οι εργαζόμενοι στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση την πληρώνουν πρώτοι). Βέβαια σε όλη την ΕΡΤ επικράτησε και θα συνεχίσει να επικρατεί το χάος, αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο: τι μέλλον μας επιφυλάσσει μια κυβέρνηση που δημιουργεί και προσθέτει νέα προβλήματα στα τόσα που υπάρχουν; Τι ζημιά θα προκαλέσει στην οικονομία αυτή η συσσωρευμένη ανικανότητα έστω και καθημερινής διαχείρισης; Με τι μεθόδους θα αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις από τα νέα σκληρά μέτρα που αναπόφευκτα θα πάρει το φθινόπωρο για να καλύψει τις μαύρες τρύπες που δημιουργούν τα τωρινά;
Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς λίγες ώρες πριν «ξεσκεπάσει» τον Κουβέλη, μιλώντας σε ξένα μέσα ενημέρωσης στη Βιέννη όπου είχε βρεθεί για μερικές ώρες: «Η Ελλάδα διέρχεται μια δύσκολη περίοδο, που απαιτεί δημοσιονομική σταθερότητα, απαιτεί μεταρρυθμίσεις», δήλωσε ο πρωθυπουργός. «Απαιτεί ισχυρή, ευρεία κοινωνική και πολιτική συναίνεση»! Ρε μήπως δεν έχει πεθάνει ο Όργουελ;
