ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ – ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ - ΖΩ

Νοιαζόμαστε για το συνάνθρωπο, αισθανόμαστε και δεν είμαστε παχύδερμα και ζούμε, δεν επιβιώνουμε απλά... Παλεύουμε για τα όνειρά μας και πετάμε κι εμείς ένα λιθαράκι, ενάντια σε όσους ενσαρκώνουν τους χειρότερους εφιάλτες της γενιάς μας... Το να είσαι αντισυστημικός δεν είναι μόδα, είναι ο στοιχειώδης σεβασμός που οφείλουμε απέναντι στους εαυτούς μας και την αξία του ανθρώπου...

Σε Σκοτεινούς Καιρούς

Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της ανεμοσάλευε.

Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου ποταμού το ρέμα.

Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.

Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμειςσυμμαχούσαν ε ν ά ν τ ι α στους εργάτες.

Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν.. οι Ποιητές τους;

"Το Τραγούδι της Πλατείας"

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

να 'χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,

τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Να 'χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου και παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,

τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Θέλει ακόμα –κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον Ευρωπαίο.

Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει

στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες τι μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,

τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γεώργιος Σουρής