Νοιαζόμαστε για το συνάνθρωπο, αισθανόμαστε και δεν είμαστε παχύδερμα και ζούμε, δεν επιβιώνουμε απλά... Παλεύουμε για τα όνειρά μας και πετάμε κι εμείς ένα λιθαράκι, ενάντια σε όσους ενσαρκώνουν τους χειρότερους εφιάλτες της γενιάς μας... Το να είσαι αντισυστημικός δεν είναι μόδα, είναι ο στοιχειώδης σεβασμός που οφείλουμε απέναντι στους εαυτούς μας και την αξία του ανθρώπου...
Σάββατο 26 Ιουνίου 2010
Σχεδια....
Kαθε χρονο τετοια εποχη, καλοκαιρι, εβρισκομενοι συνηθως σε καποια παραλια,σχεδιαζουμε την επομενη χρονια. Διοτι ακομη και τωρα, επομενη χρονια εννοουμε την νεα σχολικη χρονια, κι ας τελειωσαμε τις σχολικες εκ-παιδευσεις. Αλλα χρονο με το χρονο τα ονειρα λιγοστευουν, και αυτα που υπαρχουν περιοριζονται, για να χωρεσουν στη μιζερη πραγματικοτητα. Να χωρεσουν στο κοστουμι των τεχνοκρατων, γιαπηδων, λαμογιων, πολιτικων και λοιπων κακων συναπαντηματων. Τους νιωθουμε να μας πιανουν απο τα ποδια και τα χερια, να μας εμποδιζουν να δημιουργησουμε, να δουλεψουμε, να χτισουμε, να ζησουμε. 'Η θα τους υπηρετησεις και θα συμβιβασατεις, 'η οχι αλλα δεν καταφερεις να δημιουργησεις. Αυτο το εκβιαστικο διλλημμα, αυτοι οι δυο μονοδρομοι που οδηγουν σε αδιεξοδο, θα πρεπει να καταστραφουν. Ο συγχρονος ζυγος πρεπει να αποτιναχτει. Να αποτιναχτει απο αυτους τους οποιους σκλαβωνει, τη γενια μας. Αυτο ειναι το βασικο ονειρο, απο το οποιο εκκινουν ολα τα υπολοιπα σχεδια, προσδοκιες, επιδιωξεις τις επομενης χρονιας. Ας απολαυσουμε σημερα την Πανσεληνο. Ισως η επιδραση της ειναι λιγοτερο αρνητικη απο την επιδραση της πραγματικοτητας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου