Ζούμε μια καταιγίδα που εκκινεί από το τελειωτικό τσάκισμα κάθε κοινωνικής και εργασιακής κατάκτησης και παίρνει το χαρακτήρα μιας ολικής επίθεσης του κράτους ενάντια στην καταπιεζόμενη και εκμεταλλευόμενη κοινωνία. Μια επίθεση ορατή από όλους που καταφέρνει όμως, μέσα στον καλοσχεδιασμένο επικοινωνιακό ορυμαγδό, να αποκρύψει πολλές από τις πτυχές της. Μια από αυτές είναι η καταστολή.
Από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία η μηχανή της προπαγάνδας πήρε μπροστά. Τόσο σε κοινωνικό επίπεδο (με την πρωτοφανή μπατσοκρατία στους δρόμους της πόλης και τις γειτονιές - υπό το πρόσχημα της εγκληματικότητας) όσο και σε πολιτικά υποκείμενα που αντιστέκονται και απειλούν να πυροδοτήσουν την ολική αντεπίθεση ενάντια σε κράτος και αφεντικά. Τα όσα έγιναν αυτούς τους τελευταίους μήνες είναι πρωτοφανή.
Το σταθερό μοτίβο «επικοινωνιακή εκστρατεία - κατασταλτική επίθεση» επαναλαμβάνεται αδιάκοπα: από την κατασκευή του «άβατου» στην κατοχή των Εξαρχείων, από τον «τρόμο του Δεκέμβρη» στις χιλιάδες προληπτικές συλλήψεις και τις εισβολές σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους, από τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα και την τρομολαγνεία στις συλλήψεις και προφυλακίσεις αγωνιστών. Παρά τις διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις της εξουσίας και τις διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις που αντιστέκονται και αντεπιτίθενται έχουμε μπει στην περίοδο εκείνη που, τουλάχιστον στο ζήτημα της καταστολής, η πραγματικότητα πολώνεται ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα. Και κανείς δεν θα αποφύγει να επιλέξει.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον 18 σύντροφοι/ισσες από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο στις φυλακές. Πολλοί άλλοι φυλακίστηκαν και βγήκαν με εγγύηση, άλλοι είναι με περιοριστικούς όρους, άλλοι καταζητούνται ή είναι επικηρυγμένοι, άλλοι είναι σε καθεστώς ιδιότυπης «υποψηφιότητας κρατουμένου» βλέποντας τα ονόματά τους στα media και περιμένοντας πότε θα δουν την πόρτα του σπιτιού τους να σπάει. Ό Λάμπρος Φούντας έπεσε νεκρός, ο Σίμος Σεϊσίδης πυροβολήθηκε απροειδοποίητα και έχασε το πόδι του. Για όσους έχουν απομείνει να πιστεύουν στη δημοκρατική νομιμότητα, τα νομικά όργια κατά αγωνιστών τον τελευταίο καιρό θα έπρεπε να έχουν υπονομεύσει οριστικά αυτή την πίστη τους. Νομικά όργια που δεν αφορούν μόνο αγωνιστές από τον Α/Α χώρο: αφορούν τους αμετανόητους στους «ειδικούς χώρους κράτησης», τους ανένταχτους αγωνιστές που συλλαμβάνονται σε πορείες, τα πολιτικά μπλοκ που δέχονται δολοφονικές επιθέσεις, που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς;
Να αρχίσει από την αλληλεγγύη. Να μην επιτρέψουμε την εξόντωση των αγωνιστών, να κόψουμε το χέρι του κράτους που θα απλώνεται όλο και πιο βαθιά μέσα στους αγώνες και τις δομές τους. Η μάχη ενάντια στην καταστολή είναι μόνο ένα από τα μέτωπα αυτού του καιρού. Είναι όμως ένα μέτωπο ουσιώδες. Μια μάχη που θα βαστήξει και πρέπει να κερδηθεί
πηγή:intymedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου