belle epoque και πάλι??

             Αισιόδοξος είναι αυτός που πιστεύει οτι ζούμε στο καλύτερο δυνατό κόσμο..
                     Απαισιόδος ειναι αυτός που φοβάται οτι αυτό είναι αλήθεια...
2010...μία εποχή συγκρούσεων...μία εποχή φτώχειας και αφθονίας..μία ζωή στα άκρα..που όλοι μπορούν να έχουν αλλά τελικά λίγοι έχουν..αλήθεια ή ψέμμα?
Μήπως τελικά έχουμε πολλά περισσότερα από παλαιότερα?
Ή μήπως δεν εχουμε πια ζωή?
Είμαστε προνομιούχοι ή έρμαια μιας προκαθορισμένης καταστρεπτικής πορείας?

  Ακούω τους ρομαντικούς να μιλάνε για παλιότερες εποχές με νόστο...τότε που οι άνθρωποι ήταν πιο Ανθρωποι..τότε που οι σχέσεις ήταν πιο αγνές και η ζωή πιο απλη..Δεν ειχαν βέβαια τις σημερινές ανέσεις αλλά ήταν ξέγνοιαστοι,ήταν ευτυχισμένοι...Η τεχνολογία καταστρέφει,λένε,την ανθρώπινη ψυχή,με τόσες ανέσεις και τόσες επιλογές χάσαμε την αθωότητα μας και έχουμε μπει σε ένα ατέρμονο κυνήγι απολαύσεων,υλικών αγαθών και κοινωνικο-επαγγελμάτικων τίτλων που έχουμε ξεχάσει να ζούμε.Ο εγωκεντρισμός και η εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει την εποχή μας μας έχει κάνει να φοβόμαστε τους ανθρώπους,να τρέμουμε και τη σκιά μας.Οι ανθρώπινες σχέσεις εχουν γίνει πολύ δύσκολες..μοναξιά..πολύ μοναξία!''..καθένας μόνος του πορεύεται στον έρωτα,στη δόξα και τον θάνατο'' λέει ο ποιήτης των σύγχρονων χρόνων.
 Πόσο ωραία ακούγεται εκείνη η εποχή..ξεχνάμε ομως πόσες δυσκολιές είχαν εκείνοι οι ανθρώποι..χωρίς νερό στα σπίτια και κάθε πρωι να τρεχουν φορτωμένοι χειμώνα καλοκαίρι να πάνε στην πηγή..χωρις τουαλέττες..χωρίς θέρμανση..Επίσης να μην ξεχνάμε οτι η ανάπτυξη της τεχνολογίας εχει φέρει την προόδο της ιατρικης..δείτε την διαφορά στη θνησιμότητα των νεογέννητων..δεν ξέρω πως μπορεί να είναι ευτυχισμένη μία κοινωνία όπου σχεδόν κάθε μάνα έχει χάσει τουλάχιστον ένα παιδι..Τώρα ξοδεύουμε τη ζωή μας για να διακριθούμε οικονομικά,τότε ξόδευαν τη ζωή τους για να επιβιώσουν..
 Ίσως όμως τελικά να ήταν ευτυχισμένοι.Στην εποχή μας ξέρουμε πολλά,μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες από παντου..η τηλεόραση το ραδιόφωνο νιώθουμε τη δυστυχία του άλλου..τον πόνο,τη μιζέρια..και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο που πλέον καταννοούμε πόσο μικροί είμαστε μπροστα στο απέραντο σύμπαν..Μπορεί λοιπόν η άγνοια να είναι ευτυχία..
  Μπορεί να πρέπει να αλλάξουμε την εποχή μας ή να αναζητήσουμε την ευτυχία μέσα σ αυτή?Να γυρίσουμε πίσω η να κοιτάξουμε μπροστα?
 Τόσες παράμετροι για μία συζήτηση που τώρα αρχίζει..