Να, λοιπόν, γιατί απεργούμε!

Σήμερα απεργούμε! Ο εργαζόμενος λαός, και κυρίως οι μισθωτοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως η απεργία δεν είναι μέρα απλά για να ξεκουραστούν, για να τακτοποιήσουν εκκρεμότητες ή να πάνε εκδρομή! Είναι μέρα αγώνα. Μια μέρα στην οποία αυτοί χάνουν το μεροκάματο αλλά ο εργοδότης έχει μεγαλύτερες ζημίες διότι δεν καρπώνεται καμία υπεραξία. Επίσης, ο εργαζόμενος λαός συνειδητοποιεί τον πολιτικό χαρακτήρα των απεργιών. Όλο και περισσότερο οι κινητοποιήσεις αντιπαλεύουν την ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τον ίδιο τον τζογαδόρικο καπιταλισμό, παρά διεκδικούν συντεχνιακά συμφέροντα!

Η πανελλαδική πανεργατική απεργία της 1ης του Δεκέμβρη δεν είναι εθιμοτυπική, λόγω προϋπολογισμού. Δείχνει στους κ.κ. Ράιχενμπαχ και Πάγκαλο ότι ο κόσμος της εργασίας δε θα σκύψει το κεφάλι να ακούει τις ύβρεις τους. Θα δυναμώσει τη φωνή του και θα σκεπάσει τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία αναρωτιούνται γιατί απεργεί ένας λαός ο οποίος φέρεται να αποδέχεται στις δημοσκοπήσεις τη νέα κυβέρνηση με ένα ποσοστό κοντά στο 80%; 

Δίνουμε απάντηση στους προβοκάτορες πως καμία δημοσκόπηση και κανένας κατευθυνόμενος και διαπλεκόμενος δημοσιογράφος δε θα υποκαταστήσει τη δημοκρατική βούληση.

Τον τελευταίο χρόνο, οι οικονομικά αδύναμοι έχουν επιβαρυνθεί πολύ περισσότερο φορολογικά από ότι οι πλουσιότεροι Έλληνες. Για ενταθούν αυτά τα βάρβαρα μέτρα διόρισαν πρωθυπουργό, εξαφάνισαν την αντιπολίτευση, εξευτέλισαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ο οποίος το μόνο που έχει να θυμάται είναι οι αγώνες ενάντια στους Γερμανούς το `40) και άρχισαν να συλλαμβάνουν συνδικαλιστές (της ΓΕΝΟΠ εν αρχή).

Συνειδητοποιούμε πως μόνο ο αγώνας και όχι η υποχωρητικότητα μπορεί να ανακόψει τη λαίλαπα που θέλει να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και να αφήσει λαό εξαθλιωμένο ανήμπορο να αντιδράσει, απαξιωμένη ακίνητη περιουσία η οποία δε θα μπορεί να αγοραστεί πια από Έλληνες εξαιτίας της οικονομικής τους αδυναμίας, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, και μία νέα οικονομική και κοινωνική και κατά βάση ξενόφερτη νομενκλατούρα που θα εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω, θα στήσει ένα τρελό πανηγύρι στη χώρα μας και θα αρχίσει να αυξάνει τα ποσοστά κέρδους της, μήπως και ξεπεράσει την κρίση ο παγκόσμιος καπιταλισμός.

Ο κόσμος της εργασίας θα παλέψει σε τρία μέτωπα, εξίσου σημαντικά:

• Το πρώτο είναι ο κάθε εργασιακός χώρος. Στις καθημερινές μας κουβέντες με τους συναδέλφους μπορούμε και εντοπίζουμε ξεκάθαρα τις αιτίες και τους ενόχους της σημερινής κατάστασης. Συνειδητοποιούμε την οικονομικό-πολιτική χούντα που έχει καθίσει στα κεφάλια μας και πως μόνο με ενότητα θα ανατραπεί η παρούσα κατάσταση
• Το δεύτερο μέτωπο είναι το διεθνές. Εκεί που η εργατική τάξη έχει μείνει πολύ πίσω σε σχέση με την αστική είναι στο να συνειδητοποιήσει την αξία τις κοινής δράσης σε όλες τις χώρες. Ο καπιταλισμός είναι παγκόσμιος και απλώνεται σε όλη τη γη. Τέτοιου είδους θα πρέπει να είναι και η δική μας απάντηση.
• Το τρίτο μέτωπο είναι το εθνικό. Θα πρέπει να υπάρξει πανελλαδική ανασυγκρότηση του κόσμου της εργασίας, χωρίς κομματικές φράξιες. Ο αγώνας στη χαλυβουργική έδειξε πόσο σημαντικό είναι να έχουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας, αλλά και στόχους και σχέδιο.

Από άκρη σε άκρη όλη η Ελλάδα απεργεί! Για τα παιδιά της, για τους ανέργους της, για τους συνταξιούχους της. Σπάρτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Βέροια, Λάρισα, Κέρκυρα, Νάξο, Βόλος, παντού σε όλη την Ελλάδα γίνονται καλέσματα σε πορείες.