Και τώρα τι;

Και τώρα τι; Ο αγώνας των εργαζομένων, αλλά και της πλειοψηφίας της κοινωνίας, που εμφανίζεται ως οικονομικά μη ενεργή, δεν τελείωσε. Η σύγκρουση στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη κατέληξε υπέρ της υποτελούς κυβέρνησης και των εξωτερικών δανειστών-δυναστών μας. Η Λούκα Κατσέλη υπήρξε η μοναδική βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας που καταψήφισε το περίφημο, πλέον, άρθρο 37 του Πολυνομοσχεδίου. Αυτό δεν αρκούσε. 153 ΝΑΙ έδωσαν τη χαριστική βολή στις κλαδικές συμβάσεις, στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στα χαμηλά εισοδήματα. Τα εργατικά δικαιώματα στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι αυτά τα οποία δημιούργησαν το χρέος ούτε αυτά που μπορούν να συμβάλλουν στη μείωσή του. Η ξεκάθαρα ταξική πολιτική απόφαση να συντρίψουν τη μικρο-μεσαία τάξη δείχνει το λόγο για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ δε φεύγει από την εξουσία: θα βρίσκεται εδώ μέχρι να καταστρέψει όλα τα κεκτημένα. Διότι από ό,τι φαίνεται, αυτό έχει ταχθεί να κάνει...

Τι κι αν στην επιστολή της Λαγκάρντ δεν συμπεριλαμβανόταν το άρθρο 37; Το ΠΑΣΟΚ έγινε βασιλικότερο του Βασιλέως. Δε θα μείνουν σε αυτά. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να συνεχίσουν να παλεύουν μόνο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά για να μην ενταθεί η επίθεση εναντίον τους. Ήδη τα όργανα άρχισαν να παίζουν και για νέα μέτρα. Η τρόικα ανακάλυψε νέα τρύπα 10 δις ευρώ, η οποία φυσικά θα καλυφτεί με νέα μέτρα. Άλλος ένας κύκλος ανακοινώσεων για μεγαλύτερο χρέος, ανάγκης νέων μέτρων και ψήφισής τους πριν την εκταμίευση της επόμενης δόσης ξεκίνησε. Ο λαός είναι αποφασισμένος όμως. Και είναι και πιο σοφός. Είδε ξεκάθαρα τη δράση του παρακράτους που τόσο πολύ τρόμαξε μπροστά στην ενότητα εργατών και ανέργων του ΚΚΕ και της υπόλοιπης αριστεράς. Οι δολοφονικές επιθέσεις τους ίσως την άλλη φορά να προκαλέσουν και απευθείας θάνατο. Μακάρι να μη γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο όταν οι μυημένοι στο στενό της Σανταρόζα εκτοξεύουν μάρμαρα εναντίον του πλήθους;