Το τέλος του Walkman

Από την kathimerini

Το Walkman της Sony ήταν μία από τις συσκευές που άλλαξαν δραστικά το πρόσωπο της μουσικής βιομηχανίας, αποκτώντας εξέχουσα θέση μεταξύ των μέσων ακρόασης μουσικής- τουλάχιστον, μέχρι τον «εκθρονισμό» του από τα mp3 players.

Η εταιρεία υπέγραψε τον «επικήδειό» του...τη Δευτέρα, ανακοινώνοντας τον τερματισμό της παραγωγής του στην Ιαπωνία, μετά από 31 χρόνια. Βεβαίως, η δημοφιλής συσκευή εξακολουθεί να «επιζεί» μέσω του Discman (που εξακολουθεί να «ζει» ακόμα), και κάποιων φανατικών φίλων του, που αρέσκονται στις παλιομοδίτικες συσκευές.

Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει πως πλέον δεν πρόκειται να ξανακατασκευαστεί Walkman στον κόσμο: κάποια εργοστάσια στην Κίνα συνεχίζουν την παραγωγή του, και θα συνεχίσει να διανέμεται σε ΗΠΑ, Ευρώπη και κάποιες ασιατικές χώρες. Επίσης, σχεδιάζονται ψηφιακά Walkman, τα οποία προβάλλουν τους στίχους και έχουν επιπλέον δυνατότητες.

Για πάρα πολλούς, το γεγονός ότι η παραγωγή του συνεχιζόταν μέχρι σήμερα αποτελούσε έκπληξη. Ωστόσο, χωρίς το Walkman και τις κασέτες του, δεν θα είχε υπάρξει η επιτυχία του iPod: με 220 εκατομμύρια πωλήσεις μοντέλων παγκοσμίως από τον Ιούλιο του 1979 (το πρώτο μοντέλο, το TPS-L2, πωλούνταν αντί 200 δολαρίων). Εκείνη την εποχή υπήρχαν φορητά ραδιόφωνα, αλλά τίποτα που να πλησιάζει το Walkman.

Αποτέλεσε «καρπό» της συνεργασίας των ιδρυτών της Sony, Άκιο Μορίτα και Μασαρού Ιμπούκα. Ο Μορίτα ήταν που πρότεινε η συσκευή να μην βασίζεται στη μαγνητοφώνηση, αλλά στην αναπαραγωγή, κάτι πρωτοποριακό σαν σκέψη εκείνη την εποχή. Αρχικά στις ΗΠΑ ονομαζόταν Soundabout, και έφερε μία πραγματική επανάσταση, καθώς η φορητότητά του ήταν, πολύ απλά, κάτι ανεπανάληπτο. Η μουσική έπαψε να είναι κάτι που για να απολαύσει κάποιος έπρεπε να βρίσκεται μέσα σε ένα δωμάτιο: ο κάτοχός του μπορούσε να την έχει μαζί του στο λεωφορείο, στο τρέξιμο, πρακτικά παντού- ενώ επέτρεπε έναν μοναδικό τότε τρόπο εσκεμμένης «απομόνωσης/ αποστασιοποίησης» από το περιβάλλον (η εικόνα του νεαρού που, με τα ακουστικά στα αυτιά του, κουνά το κεφάλι του στο ρυθμό μίας μουσικής που κανείς άλλος γύρω του δεν μπορεί να ακούσει αποτέλεσε ένα από τα «σήματα κατατεθέντα» της δεκαετίας του 1980). Η μουσική έγινε ακόμη περισσότερο τμήμα της καθημερινής ζωής, καθώς για πολλούς το Walkman εξελίχθηκε σε απαραίτητο αξεσουάρ, ενώ παράλληλα «γέννησε» και την «κασέτα επιλογών», με όλη την «ιεροτελεστία» της δημιουργίας της, με την προσεκτική επιλογή των τραγουδιών (με διαφορετικούς, κάθε φορά, σκοπούς: κασέτα για το αυτοκίνητο, κασέτα για τη γυμναστική, κασέτα για ρομαντικές καταστάσεις).

Ουσιαστικά, το Walkman δεν «πέθανε», καθώς η κληρονομιά του ζει ακόμα. Και κάποια στιγμή, οι «διάδοχοί» του θα έχουν και αυτοί την ίδια μοίρα, παραχωρώντας τη θέση τους στην «επόμενη γενιά».