Κείμενο του Radio-Revolt για την επίθεση στο βαγόνι

Από το indymedia

Την τρίτη 9 Νοεμβρίου γύρω στης 11 το βράδυ και ενώ στο βαγόνι του radio revolt υπήρχαν 5 σύντροφοι, ομάδα 20-25 παρακρατικών και φασιστοειδών πραγματοποίησε επίθεση . Οπλισμένοι με πτυσσόμενα γκλόπ , σφυριά, ξύλα και μαχαίρια εκτόξευσαν 3 βόμβες μολότοφ στο εσωτερικό του βαγονιού και προσπάθησαν να κλείσουν την πόρτα. Η αντίδραση των συντρόφων ήταν άμεση, άρπαξαν καδρόνια, απεγκλωβίστηκαν και βγήκαν έξω απαντώντας στην επίθεση. Ακούστηκαν τα κλασσικά καθόλου ευφάνταστα συνθήματα τους, πετάχτηκαν πέτρες αλλά παρόλα αυτά οι σύντροφοι κατάφεραν να τους απωθήσουν κυνηγώντας τους μέχρι τις μηχανές τους. Ωστόσο η φωτιά είχε ήδη βγει εκτός ελέγχου και ενώ η συντονισμένη προσπάθεια όλων όσων κατέφτασαν περιόρισε τις ζημιές στο βαγόνι, καταστράφηκε το εσωτερικό του.
Στην ευρύτερη περιοχή των πανεπιστημίων...κατέφτασαν 6 πυροσβεστικά οχήματα, τα οποία (κατά την πυροσβεστική υπηρεσία) μπλοκαρίστηκαν από την αστυνομία η οποία απαίτησε να συνοδεύσει τα οχήματα μέσα στα πανεπιστήμια πράγμα που δε θα δεχόμασταν σε καμία περίπτωση. Ταυτόχρονα και ενώ το ρεύμα παρέμενε συνδεδεμένο απειλώντας με έναν επιπλέον κίνδυνο τον κόσμο που έσβηνε τη φωτιά, η παροχή νερού κόπηκε (2 φορές) από την πρυτανεία.
Προφανώς δεν περιμέναμε την επέμβαση κανενός κρατικού μηχανισμού για να μας «σώσει» μιας και κρίνουμε πως η επίθεση πραγματοποιήθηκε από αυτόν τον μηχανισμό. Συγκεκριμένα από νωρίς το απόγεμα ο χώρος γύρω από τα πανεπιστήμια έσφυζε από μπάτσους με 3 τουλάχιστον διμοιρίες στην (κλειστή) ΔΕΘ, τετράδες δίτροχων μπάτσων να κινούνται στην πλατεία ροτόντας στην εθνικής αμύνης καθως και στην Α.Δημητρίου και επιβεβαιωμένη παρουσία κρανοφόρων (ενδεχομένως ασφαλιτών) μπροστά στο palais de spor λίγο μετά την επίθεση.
Όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα τα φασιστοειδή δεν έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν μία τέτοια επίθεση χωρίς βοήθεια (με ενδεικτικά παραδείγματα τα πογκρόμ μεταναστών υπό την προστασία μπάτσων στον άγιο Παντελεήμων, της κλούβας-ταξί στο σταθμό Λαρίσης και τα πεσίματα στο στέκι στα δυτικά σε ένα από τα οποία μία διμοιρία(!?) κατέφτασε ελάχιστα λεπτά αφότου έφυγαν). Έτσι και εδώ, τα μηχανάκια τους έσπασαν ανενόχλητα τον «κλοιό» των μηχανοκίνητων μπάτσων γύρω απ τα πανεπιστήμια. Αντιλαμβανόμαστε εύκολα πως έχουμε άλλη μια κίνηση στα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης σε ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Μία επίθεση που είναι αναμενόμενη στην παρούσα κοινωνικοοικονομική συνθήκη που επικρατεί στην Ελλάδα.
Διανύουμε μία περίοδο που μία κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κάνει την χώρα να επιπλεύσει, καταδικάζει σε εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού με αποτέλεσμα να ξεπηδούν παντού καινούριοι ,καθώς και να αναβαθμίζονται οι ήδη υπάρχοντες πόλοι ριζοσπαστικής δράσης. Σε αυτήν την περίοδο το αλαφιασμένο σύστημα επιλέγει να κλιμακώσει την καταστολή χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που έχει στη διάθεση του. Στόχος του η αποτροπή κάθε ατόμου, συλλογικότητας, ομαδοποίησης να εναντιωθεί στα νέα μέτρα, στο κράτος, στο σύστημα. Προσπαθει να αμυνθεί σε αυτό το γενικευμένο αναβρασμό που επικρατεί στην κοινωνία.
Όλα αυτά συνθέτουν την ολοκληρωμένη εικόνα του συμβάντος της τρίτης. Φασιστοειδή επιτίθενται δολοφονικά σε ένα αυτοοργανωμένο αναρχικό ραδιόφωνο με τις πλάτες της αστυνομίας , η οποία σε έναν διπλό ρόλο καλύπτει την διαφυγή τους και εμποδίζει την επέμβαση της πυροσβεστικής. Οι Πανεπιστημιακές αρχές «σηκώνουν τα χέρια ψηλά» ενώ τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιλούν για επεισόδια στο ΑΠΘ και για συγκρούσεις συμμοριών αποκρύπτοντας και παραποιώντας το γεγονός.
Το βαγόνι κάηκε αλλά το Radio Revolt συνεχίζει. Ένα 20λεπτο μετά την διακοπή της εκπομπής, ο σταθμός επανήλθε και στο internet και στα FM και φυσικά η ροή του σταθμού συνεχίζει κανονικά και επιθετικά. Το βαγόνι θα επαναλειτουργήσει για να πλαισιώσει το εγχείρημα του σταθμού. Ο κάθε αυτουργός της επίθεσης της τρίτης θα μας βρει μπροστά του έτοιμους να απαντήσουμε σε κάθε προσπάθεια φίμωσης της αντιπληροφόρησης της υποστήρίξης ανατρεπτικών δράσεων και της προώθησης ανατρεπτικών ιδεών. Επιπλέον , κάθε τέτοια επίθεση, πέρα από το ότι μας συσπειρώνει όπως αποδείχτηκε από την έμπρακτη αλληλεγγύη που άμεσα δεχτήκαμε, όχι απλά δε μας πτοεί αλλά μας εξοργίζει!