Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Αρχίζουν πλέον οι ταινίες και μπαίνουν σε κανονικό ρυθμό εξόδου, αλλά τη μεγάλη ποιότητα να την περιμένετε από τις επόμενες μέρες, με το «Inception» του Κρίστοφερ Νόλαν, το οποίο πάντως μπορείτε να δείτε και αύριο και μεθαύριο σε ειδικές προβολές...

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΤΑΣΟΣ ΡΕΤΖΙΟΣ

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

BaariaΣκηνοθεσία: Τζιουζέπε Τορνατόρε
Παίζουν: Φραντσέσκο Σιάνα, Μαργκαρέτ Μαντέ, Μόνικα Μπελούτσι, Ραούλ Μπόβα, Αντζελα Μολίνα

Τρεις γενιές βιώνουν την ιστορία και την καθημερινότητα σ' ένα χωριό της Σικελίας...

Οταν ο Τορνατόρε αποφασίζει να μιλήσει για το παρελθόν, το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα το «Σινεμά ο Παράδεισος», αλλά η νοσταλγία, η συγκίνηση και η εκπληκτική αναπαράσταση δίνουν πάντα τον τόνο. Με υπερηφάνεια, αγωνία, επιβλητικότητα, αλλά και με τις μπερλουσκονικές ευχές, το «Baaria» άνοιξε το περσινό Φεστιβάλ της Βενετίας, αλλά καθόλου δε δικαίωσε τις προσδοκίες, καθόλου δεν κέρδισε τους κριτικούς και καθόλου δεν έγινε το γεγονός των ημερών. Ωστόσο, παρά τη φλυαρία, παρά τη μεγαλοστομία και παρά την παρέλαση κλισέ, τούτη η ταινία έχει κάτι που μπορεί να κερδίσει την προσοχή ενός κινηματογραφόφιλου.
Είναι η αναπαράσταση ολόκληρων εποχών και ολόκληρων συμπεριφορών που σε κρατάει στην καρέκλα, ακόμη κι αν ξέρεις πώς θα κυλήσει όλο αυτό, πώς θα εξελιχτεί, πώς θα τελειώσει. Τρεις γενιές στη Σικελία, πόλεμοι, μαφίες, πολιτική και άνθρωποι, όλα παρελαύνουν σαν καρικατούρες και σχηματικά στην οθόνη, αλλά έτσι όπως κυλάει η κάμερα πάνω στις καταστάσεις κι έτσι όπως η εκπληκτικής ακρίβειας αναπαράσταση που κάνει την έκπληξη και δεν ωραιοποιεί τίποτα γεμίζει το βλέμμα, όλα (;) συγχωρούνται.
Ο Τορνατόρε μιλάει για την ιστορία του πατέρα του, αλλά και του τόπου του. Είναι σαν να πήρε την κάμερα και να κατέγραψε μνήμες, διηγήσεις και περιγραφές. Η μνήμη, όμως, συνηθίζει να επιλέγει παράξενα και πολλές φορές να σκορπάει μέλι πάνω στα χαλάσματα. Να σκεπάζει με ασφαλή κουβερτούλα τις πληγές, να διώχνει τα άθλια όνειρα και να ξορκίζει το κακό, δημιουργώντας μια γλυκερή αίσθηση αναπόλησης. Ετσι μπορεί να περνούν ευχάριστα και με συμβατικό χαμόγελο μερικές ώρες, αλλά στην ουσία τίποτα δεν προχωράει, τίποτα δεν πάει μπροστά και τίποτα δεν αλλάζει. Ισως ακριβώς γι' αυτό ο Μπερλουσκόνι να θεωρεί αριστούργημα αυτό το χρονικό ιταλικό τρενάκι...

Οι υπόλοιπες νέες ταινίες

«Οι αναλώσιμοι»(«The Expendables»)
Σκηνοθεσία: Σιλβέστερ Σταλόνε
Παίζουν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Τζέισον Στέιθαμ, Τζετ Λι, Ντολ Λούντγκρεν, Μίκι Ρουρκ, Ερικ Ρόμπερτς, Μπρους Γουίλις, Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ

Μια σκληροτράχηλη ομάδα μισθοφόρων αναλαμβάνει να εξολοθρεύσει το δικτάτορα ενός νησιού, αλλά τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά...

Μερικές φορές το word of mouth για μια ταινία δεν είναι ακριβώς και ο πιο... δίκαιος προθάλαμος για τις προσμονές ενός σινεφίλ. Οσο, λοιπόν, και να υπάρχει «συγκίνηση» για το μάζεμα τόσων σκληρών της έβδομης τέχνης, πέρα από μερικές απότομες λαβές και κάποια εκατοντάδες ανθρώπινα μέλη σκορπισμένα πέρα δώθε, δύσκολα βρίσκεις κάτι που να σε κάνει να βγάλεις τα εισαγωγικά από τη λέξη συγκίνηση! Ισως η επιμονή στα ανυπόφορα κλισέ και τις ατάκες επιπέδου γυμνασιακών αστείων και η αφέλεια με την οποία ο Σταλόνε προσπαθεί να πείσει ότι είναι κανονικός ηθοποιός κι όχι μια γεμάτη κολαγόνο καρικατούρα! Είμαστε σκληροί; Οχι τόσο όσο αυτοί οι ήρωες· με το θεατή...

«Ειδικότης μας το έγκλημα»(«Le crime est notre affaire»)
Σκηνοθεσία: Πασκάλ Τομά
Παίζουν: Κατρίν Φροτ, Αντρέ Ντισολιέ, Κλοντ Ρις, Κιάρα Μαστρογιάνι

Ενα ζευγάρι προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα έγκλημα για το οποίο υπάρχει ένας μάρτυρας και... κανένα πτώμα.

Ο Τομά, ένας μάλλον μέτριος αλλά επαγγελματίας σκηνοθέτης, διασκευάζει το έργο της Αγκαθα Κρίστι «Συνεταίροι στο έγκλημα» και προσφέρει μια χαλαρή αστυνομική κωμωδία χωρίς απαιτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι τη βλέπεις όπως πίνεις ένα σφηνάκι: αν δεν πιεις άλλο, το ξεχνάς γρήγορα, αν όχι αποκτάς πονοκέφαλο...

«Σρεκ κι εμείς καλύτερα»(«Shrek Forever After: The Final Chapter»)
Σκηνοθεσία: Μάικ Μίτσελ
Με τις φωνές των: Μάικ Μάγιερς, Κάμερον Ντίαζ, Αντόνιο Μπαντέρας, Εντι Μέρφι, Τζούλι Αντριους, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ

Ο Σρεκ είναι πια ένας οικογενειάρχης, αλλά αναπολώντας τις περιπέτειές του θα βρεθεί στα δίχτυα και στα μάγια ενός απατεώνα...

Από το τρίτο μέρος κιόλας όλοι καταλάβαμε ότι αυτό που μας άρεσε στον πράσινο γίγαντα έχει πια ξεθωριάσει. Και παρά το 3D, ακόμη και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες (η καλύτερη... εμφάνιση του γάτου), αυτή η αίσθηση είναι και πάλι παρούσα. Λιγότερο απρόβλεπτο και περισσότερο κλισέ, τούτο το τέταρτο «Σρεκ» κλείνει ένα animation κεφάλαιο που μάλλον θα έπρεπε να κλείσει νωρίτερα... Εις μνήμην...

«Sabrina»Σκηνοθεσία: Μπίλι Γουάιλντερ
Παίζουν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, Οντρεϊ Χέπμπορν, Γουίλιαμ Χόλντεν

Μια γυναίκα ανάμεσα σε δυο πλούσια αδέλφια...

Το να μιλήσεις με σημερινούς όρους για μια τέτοια ταινία που γύρισε ο πολύς Γουάιλντερ το 1954 είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις το αυτονόητο. Πάνω απ' όλα μια ερωτική κομεντί με τρεις μεγάλους σταρ, η Sabrina είναι μια επιτομή του στιλ και της ελαφράδας, με τόσο καθηλωτικό τρόπο, που από τη μια δε σε νοιάζει το προφανές και από την άλλη δέχεσαι και την πιο αέρινη κριτική της αστικής τάξης που έχει γίνει ποτέ στο σινεμά. Ετσι είναι τα κλασικά διαμάντια της ελαφρότητας, όχι σαν το εγχώριο παλιό «καλό» σινεμά...

πηγή:agelioforos.gr